نصرالله کسرائیان

نصرالله کسرائیان (۱۳۲۳ در خرم آباد، لرستان) عکاس ایرانی است. از او به عنوان پدر عکاس قوم شناسی و مردم نگاری ایران نام می برند.
زندگی (۱۳۶۰)
از کودکی (۱۳۶۳)
تجربه
سفر بی پایان
سرزمین ما، ایران (۱۳۶۹)
ترکمنهای ایران (۱۳۷۰)
دماوند (۱۳۷۱)
اصفهان (۱۳۷۱)
عشایر ایران (۱۳۷۲)
کردستان (۱۳۷۲)
تخت جمشید (۱۳۷۲)
تهران (۱۳۷۳)
شمال (۱۳۷۴)
جنوب (۱۳۷۶)
طبیعت ایران (۱۳۷۸)
ماسوله (۱۳۸۰)
ابیانه (۱۳۸۰)
بلوچستان (۱۳۸۱)
معماری ایران (۱۳۸۲)
درنگ (۱۳۸۴)
برکناره (۱۳۸۴)
گذار (۱۳۸۶)
نصرالله کسراییان در سال ۱۳۲۳ در خرم آباد به دنیا آمد. پدرش کتابفروشی داشت و این سبب می شد که کتاب های زیادی جهت مطالعه در دسترس نصرالله بود. از سال ۱۳۴۵ عکاسی را آغاز کرد. فارغ التحصیل رشته حقوق از دانشگاه تهران است. او به مدت چهار سال از سال۱۳۵۰ تا ۱۳۵۴ زندانی سیاسی بود و طی این سال ها توانست در زمینه عکاسی مطالعات فراوانی انجام دهد.کسرائیان با زیبا عرشی، جامعه شناس ازدواج کرده و دارای ۲ فرزند است. وی هم اکنون ساکن تهران است.
کسرائیان با سفر به نقاط مختلف ایران و عکس برداری آن ها را در مجموعه هایی مختلف منتشر کرده است. برخی از آثار مهم وی عبارت است از مجموعه عشایر ایران و کتاب تخت جمشید که با همکاری مهرداد بهار جمع آوری شده است. کسرائیان همچنین در مجله ژنو نیز فعالیت می کند.
نمایشگاه های کسرائیان در ایران، انگلستان، فرانسه، اتریش، سوئد، کانادا، هلند، بلژیک و ایالات متحده برپا شده است.وی همچنین چند جایزه بین المللی نیز دریافت کرده است.

نصرالله کسرائیان عکاس ایرانی است.
• «من متعلق به قرنی هستم که گذشته است. قرن آرمان ها، انقلاب ها، جنگ ها و جنایت ها. آینده ای بوده ام که دارد به گذشته می پیوندد».• «عکاسی مستند دارد می شود استیج فتوگرافی، بازسازی صحنه قتل آنها که به خاطر مردم جان داده اند در شهرک سینمایی و تبدیل آنها به تابلوهای چند ده میلیونی؛ عکاسی از واقعیت دارد می شود عکاسی از شبه واقعیت. هر آنچه سخت و استوار بوده، دود شده و به هوا رفته، ما هم داریم دود می شویم. واقعیت ما هم دارد مجازی می شود».• «در این اوضاع و احوال باز هم کتابی منتشر کرده ایم. مسئولیتش به گردن ناشر است. فکر می کردم آخرین پروژه ام «در کوچه های جهان۲» باشد. چندتایی از عکس های قابل چاپش را در انتهای کتاب آورده ام. امکان چاپش نیست. رهایش کرده ام. سانسور قد آدم را کوتاه می کند، بلندقد نیستم، اما کوتاه تر از این هم نمی توانم بشوم. «گزارش یک زندگی» صرفاً کلاژی از کتاب های قبلی نیست. البته بخشی از عکس ها قبلاً در کتاب های مختلف با تیراژهای بسیار متفاوت چاپ شده اند، بعضی از این کتاب ها را دیگر گمان نکنم بتوانم تجدیدچاپ کنم. بخش دیگر عکس هایی است که یا تازه پیدایشان کرده ام یا این اواخر گرفته ام. اما مهم تر از همه اینها، هدف از تدوین کتاب نشان دادن تصویری کلی از سیر کاری عکاس در زمانی به درازای نزدیک به نیم قرن بوده است؛ کاری که تک تک کتاب ها از پس آن برنمی آمدند».• «عکاسی برای من شاید راهی بوده برای مبارزه با مرگ، شاید جلوگیری از سقوط، شاید فرار از دست آنچه داشته دیوانه ام می کرده و ساختن دنیایی اختصاصی و کم تنش تر با نگاتیوها و اسلایدهایم یا انجام وظیفه به عنوان یک روشنفکر و بالاخره شاید هم همه اینها. با وجود دشواری ها کار کرده ام، زندگی کرده ام و لذت برده ام. دوستی می پرسید اگر دوباره متولد می شدی، دلت می خواست چطور زندگی کنی؟ گفتم: همین طور که کرده ام. بعضی وقت ها یا جاها چگونه مردن دشوارتر از چگونه زیستن می شود. بعضی وقت ها آخرهایش بدجوری تمام می شود یا برایت تمامش می کنند. یادم می آید وقتی به دوستی گفتم سپرده ام پس از مرگم مراسم نگیرند، گفت آدم تا زنده است خودش تصمیم می گیرد، وقتی مرد دیگران. گفتم خودم پرونده را ببندم».• «تا اینجایش آدم خوش شانسی بوده ام. در سرزمینی زندگی کرده ام که دوستش داشته ام، کاری را کرده ام که مورد علاقه ام بوده و به آن اعتقاد داشته ام، با مردمی نشست وبرخاست و زندگی کرده ام که حاضر بوده ام برایشان زندان بروم. به کاستی ها و ضعف هایمان با دیده اغماض نگاه کنید. ما همین قدر می فهمیدیم، همین قدر توانستیم. حالا نوبت شما جوان ترهاست».• «تنها دو چیز را می توانم بگویم؛ نخست اینکه تردید نداشته باشید هیچ کاری را تا امروز به خاطر پول انجام نداده‎ام. دوم هم اینکه واقعاً دربارهٔ کارهایی که انجام داده ام، فکر کرده‎ام. برای من این یک تصمیم سیاسی بوده است که انتخاب کردم تسلیم من حقیر خودم نشوم. تا زمانی که زنده هستم، آماده یادگرفتن بمانم».• محمودرضا بهمن پور «یکی از ویژگی های کارهای کسرائیان این است که در کتاب‎هایش، مقدمه و عکس‎ها همسنگ هستند و نمی ‎توان این دو را جدا از هم تصور کرد‎. با کارهای او نقطه آغاز صنعت چاپ کتاب عکاسی در ایران بنا نهاده شد».رونمایی کتاب گزارش یک زندگی