محمود ثنایی (زاده ۱۲۹۹_ ۴درگذشته آذر۱۳۶۱) متخلص به «شهرآشوب» شاعر، تصنیف سرا، کاریکاتورساز و داستان نویس معاصر ایرانی است. بیش تر شعرهای او غزل هستند
ساز شکسته
نوای چوپان
چه سازم به این دل
شب انتظار
خون ارغوان ها
محمود ثنایی در یک خانوادهٔ مذهبی در اصفهان متولد شد. پدر او رحمت الله ثنایی، یکی از علمایی بود که از اصفهان به ارومیه نقل مکان کرد. مادرش نیز از تبار افشار بود. وی از شاعران نادره پرداز در انواع شعر فارسی بود و دست توانایی در سراییدن غزل داشت. اطلاع دقیقی از زاد روز وی در دست نیست. خود او اما در مجله سوم سخنوران نامی این گونه بیان می کند:
پیری هستم ۳۳ ساله و جوانی رنج کشیده که در سال ۱۳۰۳ خورشیدی چشم به جهان گشوده ام.
پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، به دانشسرای مقدماتی ارومیه وارد شد و پس از ان برای ادامه تحصیل و خدمت سربازی دانشکدهٔ افسری را بر گزید و مشغول خدمت در مهاباد و بطور همزمان آموزگار دبیرستان شد در همان شهر ازدواج کرد. سپس سال در ۱۳۲۳ پایتخت را برای اقامت برگزید. در تهران نیز به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و سال ها مدیر مدرسهٔ خواجه نصیر طوسی بود. در ضمن دستی بر قلم در روزنامه ها و مجلات داشت. بین سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۵ در رادیو ایران نیز به کار ترانه سرایی فعال بود. اگر چه همواره در محافل ادبی حضور مستمری نداشت اما چند بار در انجمن ادبی گوهر به مدیریت عبدالرفیع حقیقت به سال ۱۳۵۳شرکت کرد و چند غزل از سروده های خود را خواند. این شاعر هیچگاهاز شهرآشوب به عنوان تخلص خود در پایان شعرش استفاده نکرده است اما دیوان شبگیر را با این نام به چاپ رسانیده است.
ساز شکسته
نوای چوپان
چه سازم به این دل
شب انتظار
خون ارغوان ها
محمود ثنایی در یک خانوادهٔ مذهبی در اصفهان متولد شد. پدر او رحمت الله ثنایی، یکی از علمایی بود که از اصفهان به ارومیه نقل مکان کرد. مادرش نیز از تبار افشار بود. وی از شاعران نادره پرداز در انواع شعر فارسی بود و دست توانایی در سراییدن غزل داشت. اطلاع دقیقی از زاد روز وی در دست نیست. خود او اما در مجله سوم سخنوران نامی این گونه بیان می کند:
پیری هستم ۳۳ ساله و جوانی رنج کشیده که در سال ۱۳۰۳ خورشیدی چشم به جهان گشوده ام.
پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، به دانشسرای مقدماتی ارومیه وارد شد و پس از ان برای ادامه تحصیل و خدمت سربازی دانشکدهٔ افسری را بر گزید و مشغول خدمت در مهاباد و بطور همزمان آموزگار دبیرستان شد در همان شهر ازدواج کرد. سپس سال در ۱۳۲۳ پایتخت را برای اقامت برگزید. در تهران نیز به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و سال ها مدیر مدرسهٔ خواجه نصیر طوسی بود. در ضمن دستی بر قلم در روزنامه ها و مجلات داشت. بین سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۵ در رادیو ایران نیز به کار ترانه سرایی فعال بود. اگر چه همواره در محافل ادبی حضور مستمری نداشت اما چند بار در انجمن ادبی گوهر به مدیریت عبدالرفیع حقیقت به سال ۱۳۵۳شرکت کرد و چند غزل از سروده های خود را خواند. این شاعر هیچگاهاز شهرآشوب به عنوان تخلص خود در پایان شعرش استفاده نکرده است اما دیوان شبگیر را با این نام به چاپ رسانیده است.
wiki: محمود ثنایی