کیران دسای

کیران دسای (Kiran Desai) (زاده ۳ سپتامبر ۱۹۷۱) نویسنده زن هندی است. او در هند، انگلستان و آمریکا تحصیل کرده است. دسای با رمان میراث پوچ در سال ۲۰۰۶ جایزه بوکر را برد.
غوغا در باغستان گوآوا (به انگلیسی: Hullabaloo in the Guava Orchard) (۱۹۹۸)
میراث سراب (به انگلیسی: The Inheritance of Loss) (۲۰۰۶)
او دختر آنیتا دسای نویسنده زن سرشناس هندی است. کیران، پس از دریافت جایزه بوکر، رمان میراث گمشدگی را به مادرش تقدیم کرد. آنیتا نیز تاکنون سه بار نامزد جایزه بوکر شده، اما موفق به دریافت این جایزه نشده است.
دسای تا سن ۱۵ سالگی در هند به سر می برد. پس از آن برای ادامه تحصیل به انگلستان رفت و هم اکنون در نیویورک آمریکا زندگی می کند. مادر او، آنیتا دسای از نویسندگان برجسته هندی است که به نظر کارشناسان، کیران در نگارش آثارش تأثیرات زیادی از او گرفته است. به گفته کیران، مادرش هم اکنون در روستایی در هند زندگی می کند.

کیران دسای (به انگلیسی: Kiran Desai) (زاده ۳ سپتامبر ۱۹۷۱) نویسنده هندی است.
• «زمان حال، گذشته را تغییر می دهد. با نگاه به عقب، چیزی که بر تو گذشته است را نمی یابی.»• «تمام روز، رنگ ها مثل غروب، تیره و سایه گون بود. مه همچون آبزیان، شناکنان از میان دامنه های عظیم کوه ها که به اعماق تاریک اقیانوس تسلط داشت، پیچ و تاب می خورد. در بالای مه، کمی از قله بلند کانچن چونگا از یخ ها بیرون زده بود و در تجمع آخرین روشنایی ها، ستونی از برف در نوک قله دیده می شد که باد آن را به بالا کشانده بود.»• «سای در ایوان نشسته بود و مقاله ای دربارهٔ ماهی مرکب در یک مجله قدیمی نشنال جئوگرافی می خواند. گاه به گاه سرش را بلند می کرد و نگاهی به کانچن چونگا می انداخت و از درخشش فسفری خیره کنندهٔ آن لرزه بر اندامش می افتاد. قاضی در گوشه ای دور، مقابل شطرنجش نشسته بود و با خودش شطرنج بازی می کرد. سگش مات، زیر صندلی او چپیده بود و به آهستگی خر خر می کرد. در اینجا امنیتش بیش از همه جا تأمین می شد. تک لامپی از سقف آویزان بود. هوا سرد بود و توی خانه، حتی سردتر. دیوارهای سنگی که چندین پا عمق داشت، تاریکی، سرما و انجماد را در خود محصور کرده بود.»