نصر بن منصور

ابوالمظفر نصر بن محمد شناخته شده به استغنائی نیشابوری شاعر ایرانی همزمان با سامانیان و بوییان است. شعر زیر از اوست:
محمد دبیر سیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
لغتنامه دهخدا
عوفی در لباب الالباب از او یاد می کند و همچنین در مجمع الفصحاء از او یادشده است.

ابوالمظفّر نصر بن منصور بن محمد متخلص به استغنا و مشهور به استغنای نیشابوری از شاعران قرن چهارم قمری.هم عصر سامانیان .از شعرای دوره ی نخستین شعر فارسی دری است ازین روی بیشتر اشعارش موجود نیست.
• « به ماه ماندى اگر نیستی اش زلف سیاه /به زهره ماندى اگر نیستی اش مشکین خال //رخانش را به یقین گفتمى که خورشید است /اگر نبودى خورشید را کسوف و زوال .»• لباب الالباب (23 /2)،• تاریخ ادبیات در ایران (438 /1)،• تاریخ ادبى ایران (679 /1)،• سخن و سخنوران (43)،• فرهنگ سخنوران (56)،• لغت‏نامه (ذیل/ ابوالمظفر)، مجمع الفصحا (234 /1).