مایکل اوکشات

مایکل جوزف اوکشات (به انگلیسی: Michael Joseph Oakeshott) فیلسوف و تاریخ دان بریتانیایی است. او را اغلب با عنوان نظریه پرداز سیاسی محافظه گرایی معرفی کرده اند اما خود وی این عنوان را رد کرده و معتقد است که محافظه گرایی او درونی است.افلاطون، ارسطو، هابز، اسپینوزا، کانت
او از مخالفین ناسیونال سوسیالیسم و مارکسیسم بود و این از سخنرانی هایش در دهه ۱۹۳۰ مشخص است. او هم واره منتقد بسیاری از مورخان بزرگ در کمبریج همچون ای.اچ.کار، مورخ اتحاد جماهیر شوروی بود و مدعی بود که این دسته افراد دیدگاه های طرفداران بلشویک ها را پذیرفته اند.
مایکل اوکشات (Michael Oakeshott) در ۱۱ دسامبر ۱۹۰۱ در شفیلد انگلستان متولد شد. پدرش کارمند دولت و از اعضای سرشناس گرایش سوسیالیستی معتدل بود که در سال ۱۸۸۴ در انگلستان تشکیل شد و در واقع پایه حزب کارگر محسوب می شود. تحصیلات ابتدایی خود را از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۰ در مدرسه جرج هارپن دن گذراند، او ۱۹۲۰ برای تحصیل در رشته تاریخ وارد کمبریج شد؛ دوره ای که آغاز شکوفایی او بود. بسیاری از استادان بزرگ کمبریج او را ستودند. او موفق شد مدرک فوق لیسانس خود را در ۱۹۲۳ در رشته تاریخ از کمبریج بگیرد و پس از مدتی به عنوان یک مورخ در این دانشگاه استخدام شود.
گفته می شود که اوکشات در دهه ۱۹۲۰ در جلسات درس مارتین هایدگر در ماربورگ شرکت کرده است. هر چند در این مورد شواهد چندانی وجود ندارد. اوکشات در تمام آثار خود فقط دو بار به هایدگر استناد کرده است.

مایکل جوزف اوکشات (۱۱ دسامبر ۱۹۰۱، چلسفیلد - ۱۹ دسامبر ۱۹۹۰، ایکتون) فیلسوف و تاریخ دان بریتانیایی بود.
• «آنچه یک تاریخ نویس دارد سبک های فرآوردهٔ مختص به خویش است، بیشتر شبیه به پژواک های مبهم با زیر و بم در فضا می پیچند، به هم می خورند و همدیگر را تعدیل می کنند؛ و آنچه او تصنیف می کند چیزی است شبیه به یک ملودی (که ممکن است به وسیلهٔ نوازده دستخوش دگرگونی شود) تا یک ساختار محکم که مصالحش به طور مرتب پهلوی هم چنیده شده است.»دربارهٔ تاریخ• «دنیا نه به آنچه مرده است عشق ورزیده و نه احترام قائل شده است، فقط تمایل دارد آن را دوباره به زندگی فراخواند. رفتار دنیا با گذشته مانند رفتارش با یک انسان است، توقع دارد معقول حرف بزند و چیزی در خور برای علت ها و مشغله های عادی اش داشته باشد. اما از دیدگاه تاریخ نویس که برای او گذشته مرده و غیرقابل سرزنش است، گذشته زنانه است. وی به آن مانند معشوقه که هرگز باعث بیزاری اش نمی شود و هرگز توقع ندارد که معقول حرف بزند، عشق می ورزد.»