لیلیت تریان

لیلیت تریان (ارمنی: Լիլիթ Տէրեան؛ زاده ۱۰ دی ۱۳۰۹ در تهران - درگذشته ۱۶ اسفند ۱۳۹۷)، هنرمند مجسمه ساز ایرانی ارمنی تبار بود که به نام «مادر مجسمه سازی ایران» شناخته می شود.
۱۳۳۱: ورود به مدرسه عالی ملی هنرهای زیبا.
۱۳۳۹: دریافت مدرک برابر دکترای مجسمه سازی و بازگشت به ایران.
۱۳۳۹ تا ۱۳۵۹: آموزگار در دانشکده هنرهای تزیینی.
۱۳۴۷: ساخت نیم تنهٔ یپرم خان در صحن کلیسای مریم مقدس تهران.
۱۳۵۴: برپایی کارگاه ریخته گری در دانشکده هنرهای تزیینی.
۱۳۴۵ تا ۱۳۵۵: عضویت در کمیسیون نصب مجسمه ها و یادبودهای ایران (وزارت فرهنگ و هنر).
۱۳۷۰: ساخت مجسمه یادبود مسروب ماشتوتس و نصب در کلیسای تارگمانچاتس مقدس.
۱۳۷۱ تا ۱۳۷۸: آموزگار در دانشگاه آزاد اسلامی.
۱۳۷۳: نمایشگاه گروهی دانشگاه آزاد اسلامی.
۱۳۷۴: عضو هیئت داوری بینال مجسمه سازی تهران.
۱۳۸۲: نمایشگاه انفرادی در نگارخانه هفت ثمر.
۱۳۸۵: بزرگداشت در موزه امام علی.
۱۳۹۴: دریافت تندیس «طوبای زرین»، هشتمین جشنوارهٔ هنرهای تجسمی فجر
لیلیت تریان از پدر و مادری ارمنی در محله نادری تهران و در خانواده ای هنردوست به دنیا آمد.
پدرش کارمند بانک ملی ایران بود و به زیبایی بنا و معماری اهمیت فراوان می داد و مادرش مدتی در فرانسه و در رشته هنر تحصیل کرده بود. از همین روی و با پیگری های مادر با طراحی و نقاشی آشنا شد.
پس از پایان تحصیلات متوسطه به مدت یک سال در رشتهٔ نقاشی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت. سپس در سال ۱۳۳۱ برای تکمیل تحصیلات عالی راهی مدرسه عالی ملی هنرهای زیبا (بوزار) پاریس شد.

لیلیت تریان(۱۳۰۹ / ۱۹۳۰م) پیکره ساز ایرانی.
• «ریشه اجدادی من به همان ارامنه ای بازمی گردد که توسط شاه عباس صفوی از موطن خود به ایران کوچانده شدند و در محله جلفای اصفهان اسکان داده شدند. هرچند پدر و پدربزرگ من ساکن تهران بودند، پدر من توانسته بود از طریق مکاتبه با یکی از دانشگاه های فرانسه لیسانس شیمی اش را از آنجا اخذ کند.»• «من در دهم شهریور ۱۳۰۹ در خانه ای قدیمی در کوچه شاهرخ در خیابان نادری تولد یافتم. پدر و مادر من از همان ابتدا دوست داشتند که من نقاشی کنم که این علاقه بیشتر در مادرم وجود داشت. حتی زمانی که من ۱۲–۱۰ سالم بود، برای من معلم خصوصی گرفتند و او هم هفته ای یک بار به منزل ما می آمد.»• «با مجسمه سازی، آدم فضاهایی را خلق می کند که از زوایای مختلف قابل دید است و از هر طرف هم جلوه خاص خودش را دارد. این همان جذابیتی بود که سبب شد من به طرف مجسمه و مجسمه سازی گرایش پیدا کنم.»• مصاحبه گر: از دیدگاه شما، مجسمه هایی که امروز در ایران ساخته می شود، چه ویژگی هایی دارد؟• «به عقیده من اساساً هیچ ویژگی خاصی ندارد. همه اش تقلید از مجسمه های غربی است و روح ایرانی در آن وجود ندارد و ابداً جلوه های هنر اصیل را نشان نمی دهد. در واقع مجسمه های امروز ایران بسیار سطحی، نازل و دم دستی است و هیچ فکری پشت آن وجود ندارد. چراکه فکر می کنند هرکاری که می سازند باید ببرند و در نمایشگاه ها به نمایش بگذارند. اصطلاحاً نمایشگاه پسند می سازند درحالی که همان طورکه گفتم هیچ فکری پشت آن وجود ندارد.»