محمدمهدی آصفی. محمدمهدی آصفی (۱۹۳۸، نجف - ۴ ژوئن ۲۰۱۵) فقیه شیعهٔ ایرانی- عراقی.
• «حزب بعث که آمد یکی از برنامه های اساسی این حزب، تخریب حوزه علمیه بود. آن زمان ستون حوزه علمیه نجف ایرانی ها بودند که در اولین گام ها اقدام به بیرون کردن ایرانی ها کردند و بعد هم ترورها و فشارهایی وارد آوردند که باعث شد تا طلاب به حوزه نیایند و در خانه بمانند.»• «زی طلبگی مسئله ای است که همه جا هست. نسل جدید طلاب حوزه علمیه چندان پای بند نیستند که از همان روزها و مراحل اولیه خود را زیر این لباس ببینند، چراکه این لباس سلب آزادی از انسان می کند و محدودیت هایی دارد که تحمل آن سخت است. این لباس احترامی دارد که باید حفظ شود و فردی که این لباس را می پوشد هم باید هر جایی نرود و سلوک و رفتار ویژه ای با مردم داشته باشد و خیلی کارهای دیگر را رعایت کند. اما جوانان امروزه دوست دارند آزاد باشند و اگر معمم باشند نمی توانند هرکاری را بکنند. نسل جدید نجف هم این گونه هستند، تا به درس خارج نرسند، لباس آن ها شخصی است و ملبس به لباس مخصوص روحانیت نمی شوند. البته بسیاری از طلاب امروز دانشگاه رفته هستند و آینده علمی و مادی خود را رها کرده اند و به حوزه آمده اند که این مسئله بسیار خوب است.»• «بعد از انقلاب رفاهی نسبی برای طلاب حوزه علمیه قم پیدا شده است. بعد از سقوط رژیم برای طلاب حوزه علمیه نجف هم این رفاه ایجاد شده است. این رفاه نسبی تأثیر مستقیمی در ساده زیستی طلبه ها دارد. هم محاسن و هم بدی هایی هم دارد. حسن آن این است که در حد قناعت زندگی می کنند و زندگی را ساده می گیرند در حالی که در دوره ما گرفتاری های مادی بسیار زیاد بود و زندگی در مضیقه بود و من به یاد می آورم که تا سال های سال در منزل پنیر نداشتیم و بعداً فهمیدیم که پنیر هم در سفره صبحانه قرار می گیرد. این رفاهیت حسنی دارد که طلبه با آزادی و راحتی بیش تری درس می خواند و مشکلات فقر و گرفتاری ها او را از کار بازنمی دارد. اما بدی هایی هم دارد و آن این که خود این رفاه نسبی سبب می شود چون بعضی کار پیدا نمی کنند، می آیند و طلبه می شوند.»
• «حزب بعث که آمد یکی از برنامه های اساسی این حزب، تخریب حوزه علمیه بود. آن زمان ستون حوزه علمیه نجف ایرانی ها بودند که در اولین گام ها اقدام به بیرون کردن ایرانی ها کردند و بعد هم ترورها و فشارهایی وارد آوردند که باعث شد تا طلاب به حوزه نیایند و در خانه بمانند.»• «زی طلبگی مسئله ای است که همه جا هست. نسل جدید طلاب حوزه علمیه چندان پای بند نیستند که از همان روزها و مراحل اولیه خود را زیر این لباس ببینند، چراکه این لباس سلب آزادی از انسان می کند و محدودیت هایی دارد که تحمل آن سخت است. این لباس احترامی دارد که باید حفظ شود و فردی که این لباس را می پوشد هم باید هر جایی نرود و سلوک و رفتار ویژه ای با مردم داشته باشد و خیلی کارهای دیگر را رعایت کند. اما جوانان امروزه دوست دارند آزاد باشند و اگر معمم باشند نمی توانند هرکاری را بکنند. نسل جدید نجف هم این گونه هستند، تا به درس خارج نرسند، لباس آن ها شخصی است و ملبس به لباس مخصوص روحانیت نمی شوند. البته بسیاری از طلاب امروز دانشگاه رفته هستند و آینده علمی و مادی خود را رها کرده اند و به حوزه آمده اند که این مسئله بسیار خوب است.»• «بعد از انقلاب رفاهی نسبی برای طلاب حوزه علمیه قم پیدا شده است. بعد از سقوط رژیم برای طلاب حوزه علمیه نجف هم این رفاه ایجاد شده است. این رفاه نسبی تأثیر مستقیمی در ساده زیستی طلبه ها دارد. هم محاسن و هم بدی هایی هم دارد. حسن آن این است که در حد قناعت زندگی می کنند و زندگی را ساده می گیرند در حالی که در دوره ما گرفتاری های مادی بسیار زیاد بود و زندگی در مضیقه بود و من به یاد می آورم که تا سال های سال در منزل پنیر نداشتیم و بعداً فهمیدیم که پنیر هم در سفره صبحانه قرار می گیرد. این رفاهیت حسنی دارد که طلبه با آزادی و راحتی بیش تری درس می خواند و مشکلات فقر و گرفتاری ها او را از کار بازنمی دارد. اما بدی هایی هم دارد و آن این که خود این رفاه نسبی سبب می شود چون بعضی کار پیدا نمی کنند، می آیند و طلبه می شوند.»
wikiquote: محمدمهدی_آصفی