ویتوریو استورارو

ویتوریو استورارو (به ایتالیایی: Vittorio Storaro)، فیلمبردار ایتالیایی و برنده سه جایزه اسکار بهترین فیلمبرداری است.
۱۹۸۰ - برنده جایزه اسکار بهترین فیلمبرداری برای فیلم اینک آخرالزمان
۱۹۸۲ - برنده جایزه اسکار بهترین فیلمبرداری برای فیلم سرخ ها
۱۹۸۷ - برنده جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین فیلمبرداری برای فیلم آخرین امپراتور
۱۹۸۸ - برنده جایزه اسکار بهترین فیلمبرداری برای فیلم آخرین امپراتور
۱۹۸۸ - برنده جایزه دیوید دی دوناتلو
۱۹۹۰ - برنده جایزه بفتای بهترین فیلم برداری برای فیلم آسمان سرپناه
۱۹۹۰ - برنده جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین فیلمبرداری برای فیلم آسمان سرپناه
۱۹۹۰ - برنده جایزه حلقه منتقدان فیلم نیویورک برای بهترین فیلمبرداری برای فیلم آسمان سرپناه
۲۰۱۵ - برنده جایزه زوج سینمایی جشنواره بین المللی فیلم کمرایمیج - (ویتوریو استورارو و مجید مجیدی) برای فیلم محمد رسول الله
«ویتوریو استورارو» در ۲۴ ژوئن ۱۹۴۰ در شهر رم متولد شد و در سال ۱۹۶۰ از مؤسسه فیلم ایتالیا به عنوان فیلمبردار سینمایی فارغ التحصیل شد.
در سال ۱۹۶۸ در اثری از فرانکو روسی به نام «جیووینزا جیووینزا» فعالیت کرد و پس از آن با کارگردانانی چون «جان هریسون»، «آلفونسو آرو»، «برناردو برتولوچی»، «فرانسیس فورد کوپولا»، «وارن بیتی» و «کارلوس سائورا» همکاری کرد و خلاقیت خود را نشان داد.
استورارو موفق به دریافت جوایز متعددی شده است که از مهمترین آن ها می توان به سه جایزه اسکار برای فیلم های «اینک آخرالزمان» به کارگردانی «فرانسیس فورد کوپولا»، «سرخ ها» به کارگردانی «وارن بیتی» و «آخرین امپراتور» به کارگردانی «برناردو برتولوچی» اشاره کرد.

ویتوریو استورارو (۲۴ ژوئن ۱۹۴۰) فیلمبردار ایتالیایی.
• «ما نتیجه تمام چیزهایی هستیم که قبل از ما بوده اند. مشخص است ما ایتالیایی ها، از زمان تولد، فرهنگ نقاشی و مجسمه سازی در کشورمان جزو زندگی مان می شود... قبل از اینکه درک درستی از هنر داشته باشیم با آن آشنا می شویم و هنر ما را همراهی می کند.»• «در فرهنگ اسلامی، قرینه بودن گنبدها و موزاییک ها ریشه فرهنگی دارد.»• «وقتی به تک تک فرهنگ ها احترام بگذاریم، می توانیم همزیستی درستی داشته باشیم.»• «من مسیحی هستم و با فرهنگ مسیحی بزرگ شده ام، اما درمورد ادیان مختلف تحقیق کرده ام و متوجه شده ام که خداوند در همه ادیان مشترک است.»• «نظریه انیشتین این است: E=mc۲. پس در واقع به این معنی است که ارتباطی بین انرژی و ماده وجود دارد. در جهان هستی، طی نسل های مختلف، سفری از ماده به سوی انرژی وجود دارد که به نظرم این همان معنای زندگی در کره زمین را می دهد.»