ویرجینیا وولف

آدلاین ویرجینیا وولف (به انگلیسی: Adeline Virginia Woolf) (۲۵ ژانویه ۱۸۸۲–۲۸ مارس ۱۹۴۱)، بانوی رمان نویس، مقاله نویس، ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی بود که آثار برجسته ای چون خانم دالووی (۱۹۲۵)، به سوی فانوس دریایی (۱۹۲۷) و اتاقی از آن خود (۱۹۲۹) را به رشته تحریر درآورده است.
۱۹۱۵ - سفر به بیرون
۱۹۱۹ - شب و روز
۱۹۲۲ - اتاق جیکوب
۱۹۲۵ - خانم دالووی
۱۹۲۷ - به سوی فانوس دریایی
۱۹۲۸ - اورلاندو
۱۹۳۱ - امواج (خیزاب ها)
۱۹۳۳ - فلاش
۱۹۳۷ - سال ها
۱۹۴۱ - بین دو پرده نمایش («در میان نقش ها»، ترجمه الهه مرعشی، انتشارات فرهنگ جاوید، تهران: ۱۳۹۱)
ویرجینا وولف در سال های بین دو جنگ جهانی از چهره های سرشناس محافل ادبی لندن و از مهره های اصلی انجمن روشنفکری بلومزبری بود. او در طول زندگی بارها دچار بیماری روانی دوره ای شد و در نهایت در سال ۱۹۴۱ به زندگی خود پایان بخشید.
آدلاین ویرجینیا استیون در سال ۱۸۸۲ در لندن به دنیا آمد. مادر او جولیا پرینسپ استیون (به انگلیسی: Julia Prinsep Stephen) (۱۸۴۶ الی ۱۸۹۵)در هند و از دکتر جان جکسون (به انگلیسی: John Jackson) و ماریا پتل جکسون (به انگلیسی: Maria Pattle Jackson) به دنیا آمده بود، که بعد به همراه مادر خود به انگلستان نقل مکان کرد و به عنوان مدل مشغول به کار شد.پدر او سر لسلی استیون (به انگلیسی: Leslie Stephen) نویسنده، منتقد و کوهنوردی معروف بود.. پدرش، لسلی استیون، منتقد برجسته آثار ادبی عصر ویکتوریا و از فیلسوفان مشهور لاادریگرا بود. اگرچه برادران او برای تحصیل به کمبریج فرستاده شدند، او تحصیلات رسمی دریافت نکرد و در منزل معلم خصوصی داشت. ویرجینیا از کتابخانه غنی پدر بهره بسیاری برد و از جوانی دیدگاه های ادبی خود را که متمایل به شیوه های بدیع نویسندگانی چون جیمز جویس، هنری جیمز و مارسل پروست بود در مطبوعات به چاپ می رساند.
از دست دادن ناگهانی مادرش در سیزده سالگی و به دنبال آن درگذشت خواهر ناتنی اش دو سال بعد منجر به اولین حمله از رشته حمله های عصبی ویرجینیا وولف شد. با وجود این بین سالهای ۱۸۹۷ تا ۱۹۰۱، موفق شد در دانشکده زنان کالج سلطنتی لندن درسهایی (گاه تا حد مدرک) در زبان یونانی، لاتین، آلمانی و تاریخ بگذراند که مقدمات آشنایی او را با بعضی از پیشگامان مدافع آموزش زنان مانند کلارا پیتر، جرج وار و لیلیان فیتفول فراهم کرد. دومین حملهٔ عصبی او پس از مرگ پدرش در ۱۹۰۴ بود. در این دوران برای اولین بار دست به خودکشی زد و سپس بستری شد.

ویرجینیا وولف (۲۵ ژانویه ۱۸۸۲–۲۸ مارس ۱۹۴۱) نویسندهٔ انگلیسی.
• «بی حضور تو رنگ های زندگی محو می شوند، بسان آبی که از اسفنجی فشرده شده برزمین می ریزد؛ و من هنوز وجود دارم، خشک و خاک آلود.» -> نامه به خواهرش: وانسا بل
• «خنده اش جذاب ودل فریب بود، مثل خنده یک کودک. هرگاه چیزی او را مشعوف می کرد، قهقهه می زد.» -> بین دو پرده نمایش
• «در واقع به عنوان یک زن، میهنی برای خود نمی شناسم. اصلأ نمی خواهم به عنوان یک زن وطن داشته باشم. به عنوان زن، تمام دنیا میهن من است.» -> سه شیلینگ
• «سگ جدید «اتل» مُرد. واقعیت این است که هیچ سگی تاب تحمل زندگی پرمشقت با اتل را ندارد.» -> نامه به ویتا زاکویل-وست
• «قرن ها است که زنان به مثابه آیینهٔ درشت نمای، این امکان را برای مردان فراهم آورده اند تا خود را دوبرابر بزرگتر از آنچه هستند، ببینند.» -> اتاقی برای خود
• «گاهی می اندیشم که این گنبد خضرا بی وقفه و خستگی ناپذیر از کتاب خواندن جان گرفته است.» -> نامه به اتل اسمیث
• «یک زن اگر می خواهد داستان پردازی کند باید هم پول داشته باشد و هم اتاقی از آن خود.» -> اتاقی برای خود
• «پوشیدن شلوار در نظرم کاملأ غیرممکن جلوه می کند.»• «در اکثر موارد در طول تاریخ، ناشناس نام مستعار یک زن بوده است.»• «کلمات وحشی اند، آزاد و بی مسئولیت و مهارنشدنی. آری، می توان در بندشان کرد، می توان تحت حروف الفبا به صف کشیدشان و به فرهنگ نامه ها تسلیم شان کرد. اما دیگر زنده نیستند.»• «نویسندگی یعنی نومیدی مطلق.»• ویرجینیا وولف. انتشارات نگاه، ۱۳۸۶.