محمداکرم عثمان

محمداکرم عثمان ادیب داستان نویس و دکلمه گوی افغان بود.
وقتی نی ها گل می کنند، : انجمن نویسندگان، ۱۳۶۴
درز دیوار، : مؤسسهٔ چاپ بیهقی، ۱۳۶۶
قحط سالی، سوئد، کلوب قلم افغان ها، اکتبر ۱۳۸۲
او در سال ۱۳۱۶ در شهر هرات متولد شد. پدرش غلام فاروق خان عثمان و پدربزرگش سپهسالار عثمان خان نام داشت. وی در رشتهٔ حقوق و علوم سیاسی تا درجه دکترا در دانشگاه تهران تحصیل نمود. او سال ها گوینده و نویسندهٔ برخی از برنامه های ادبی و اجتماعی رادیو-تلویزیون افغانستان بوده و مدتی هم مسؤلیت ادارهٔ هنر و ادبیات آن مؤسسه را برعهده داشته است. بعضی از داستان های وی نظیر «مردها را قول است» و «دریاب خان» توسط سینماگران افغانستان به فیلم درآمده است.
همین طور دوره ای در آکادمی علوم افغانستان به عنوان مسؤل انستیتوهای تاریخ حضور داشت. سپس در پست های مختلف وزارت خارجه افغانستان به عنوان کنسول افغانستان در شهر دوشنبه تاجیکستان و کاردار سفارت افغانستان در تهران کار کرده است.
پس از سقوط رژیم کمونیستی و آغاز درگیری ها در کابل وی به کشور سوئد پناهنده شد و تاکنون در آن جا زندگی می کند. او ازدواج کرده دو پسر و یک دختر دارد.

محمداکرم عثمان (۱۹۳۷–۲۰۱۶) ادیب و نویسندهٔ افغانستانی.
• «زندگی چیزی جز خاطره های خوب و خراب نیست. در اصل خاطره ها شماری از یادهای رنگین و بیرنگ اند که در گنبد دماغ ما گاه و ناگاه بیدار می شوند و گذشته های دور و نزدیک را به یاد ما می دهند.• «تمام رژیم هایی که بعد از سلطنت به میدان آمدند به مراتب از آن دم و دستگاه فاسدتر بودند و این حقیقت می رساند که ما از بد، به بدتر و از بدتر به بدترین رسیدیم. سلطنت با همهٔ معایبش در این خاک ریشه گرفته بود و ما تا دم حاضر به نظم و نسقی نرسیده ایم که بدیلی مناسب برای سلطنت باشد. فاصلهٔ ما با دیموکراسی های انگلیس، دنمارک و کانادا از زمین تا به آسمان است. آن کشورها در داخل یک فلسفه و در دوره های متوالی تکاملی، آزادی های مدنی را تجربه کردند و به این مرتبه رسیدند و ما در قیاس با آن ها در ماقبل از تاریخ قرار داریم!»