محمدحسن شهسواری

محمدحسن شهسواری (زاده ۱۳۵۰ در بیرجند) نویسنده و روزنامه نگار ایرانی است.
مجموعه داستان «کلمه ها و ترکیب های کهنه»، ۱۳۷۹، نشر آسا
رمان پاگرد، ۱۳۸۳، نشر افق
مجموعه داستان «تقدیم به چند داستان کوتاه»، ۱۳۸۶، نشر چشمه
شب ممکن ، ۱۳۸۸، نشر چشمه
رمان شهربانو، ۱۳۹۰، نشر چشمه
رمان وقتی دلی،نشر شهرستان ادب
حرکت در مه، ۱۳۹۵، نشر چشمه
رمان میم عزیز، انتشار اینترنتی
بهشت مغولی، ناشر مؤلف
مرداد دیوانه، نشر ققنوس
او که دانش آموخته رشتهٔ ارتباطات است، داور چند جشنواره و مسابقهٔ ادبی از جمله جایزه هوشنگ گلشیری، مسابقه بهرام صادقی و جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعاتی بوده است.

(بیرجند، ۱۳۵۰)
نویسنده ی ایرانی. با رمان پاگرد (۱۳۸۳،نشر افق) در ادبیات ایران مطرح شد. داستان این کتاب مربوط به اتفاقات کوی دانشگاه است و ماجرای آدم هایی را روایت می کند که بدون آشنایی با یکدیگر، همگی در یک خانه پناه گرفته اند. شهسواری پس از آن مجموعه داستان تقدیم به چند داستان کوتاه(۱۳۸۶، نشر چشمه) و رمان شب ممکن(۱۳۸۸، نشر چشمه) را منتشر کرد. این رمان در پنج فصل و با استفاده از راویان متعدد نوشته شده است. در هر فصل، برخی از حقایق فرض شده در داستان نقض می شوند و این موضوع، همراه با پیچیدگی های فرمی موجود در داستان باعث شده تا برخی منتقدان شب ممکن را از نمونه های ادبیات پست مدرن در ایران بدانند.
شهسواری از سال ها پیش، کارگاه هایی با تمرکز بر رمان نویسی برگزار می کند و آثار بسیاری از شاگردانش توسط نشرهای مختلف کشور به چاپ رسیده اند. همچنین کتاب مفصلی با استفاده از این تجربیات در زمینه ی داستان نویسی نگاشته که با عنوان حرکت در مه (۱۳۹۵، نشر چشمه) منتشر شده است. از دیگر آثار اوست: شهربانو (۱۳۹۰، نشر چشمه)، وقتی دلی (۱۳۹۲،شهرستان ادب) و مرداد دیوانه (۱۳۹۶،نشر ققنوس).

محمدحسن شهسواری (۱۹۷۱، بیرجند) داستان نویس و فیلم نامه نویس ایرانی است.
• «به نظرم اگر مخاطب حرفه ای رمان، به خاطر خستگی یک رمان را زمین بگذارد، آن رمان شکست خورده است، حتی اگر آن را نیچه یا هگل یا ملاصدرا نوشته باشند.»• «اگر بخواهید زندگی تان را از فعل نوشتن بچرخانید، دو راه بیشتر ندارید؛ یا باید روزنامه نگاری کنید یا فیلمنامه بنویسید چون نوشتن داستان کوتاه، نمایشنامه و رمان منبع ارتزاق برای شما نخواهد بود.»• «فکر می کنم زبان، وظیفه اش صرفاً انتقال معنا نیست. یعنی شاید فقط در علوم تجربی این جایگاه را داشته باشد. البته شاید به یک فیزیکدان یا یک ریاضیدان بشود توصیه کرد که تا جایی که می تواند، زبانش را از احساسات عاری کند چون می خواهد صرفاً یک معنا را منتقل کند. اما در مورد نویسنده این طور نیست.»• «معتقدم کلمه، ناموس نویسنده است.» ۱۰ ژوئیه ۲۰۱۷ / ۱۹ تیر ۱۳۹۶