مارک فیشر

مارک فیشر (به انگلیسی: Mark Fisher) همچنین شهرت یافته به کی-پانک (۱۱ ژوئیه ۱۹۶۸ – ۱۳ ژانویه ۲۰۱۷) نویسنده، ناقد و نظریه پرداز فرهنگی و معلم بریتانیایی بود که در کالج ویژه گلداسمیت در دانشگاه لندن مستقر بود.فیشر، ابتدا برای وبلاگ نویسی خود به عنوان ک-پانک در اوایل دهه ۲۰۰۰ تحسین شد و به خاطر نوشته های او در زمینه سیاست های رادیکال، موسیقی و فرهنگ عامه شناخته شده بود.نام مارک فیشر انگلیسی را نباید با مارک فیشر (به فرانسوی: Marc Fisher) نویسنده فرانسوی کتابهای موفقیت و روانشناسی خلط کرد که بیشتر آثارش همچون حکایت آن که دلسرد نشد به زبان فارسی ترجمه شده است.
«در مصاحبه با Ceasefire Magazine»؛ ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۰/ ۸ مهر ۱۳۸۹
"The Quietus | Features | Tome On The Range | An Extract From Mark Fisher's Ghosts Of My Life". thequietus.com. Retrieved 2015-08-01.
2012 podcast discussion with Mark Fisher – discussing issues relative to the recession, insurrection, and Really Existing Capitalism
او در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۷، در سن ۴۸ سالگی، کمی قبل از انتشار آخرین کتاب خود، درگذشت. فیشر در زمان مرگ گفته بود که در حال نگارش یک کتاب جدید با عنوان «اسید کمونیسم»، است که قسمتی از آن به عنوان بخشی از یک مجموعه در وبلاگ ک-پانک مارک فیشر منتشر شده است.

مارک فیشر همچنین شهرت یافته به کی-پانک (۱۱ ژوئیه ۱۹۶۸ – ۱۳ ژانویه ۲۰۱۷) نویسنده، ناقد و نظریه پرداز فرهنگی بریتانیایی بود.
• «مشخص نیست که دانشجویان مصرف کننده هستند یا محصول فرایند آموزش. همچنین شاهد یک فرهنگ مدیریت گرایی (managerialism) هستیم که به تدریج پیش می رود، آن هم به صورت گسترش سریع سیستم های نظارت بر خود که از حیطه کسب وکار وارد حوزه آموزش شده، مثلاً دفترچه گزارش، ارزیابی بازخورد و انواع و اقسام سیستم های نظارت بر عملکرد.»• «به گمانم آموزش، مثل تمامی خدمات عمومی، منبع آشکاری برای مقاومت در برابر رئالیسم سرمایه دارانه فراهم می کند. به رغم همه فشارهای ایدئولوژیک، همچنان واضح است که در حوزه آموزش پای چیزی در میان است به مراتب مهم تر از بازتولید مصرف کنندگان و کارگران مطیع سرمایه داری.»• «اینترنت به خودی خود هیچ کاری نمی تواند بکند؛ درعین حال، بدون اینترنت هم هیچ کاری از پیش نمی رود.»• «روشن است که اینترنت در حال ازبین بردن گرایش های «متمرکز و سر موقع» رسانه های قدیمی است که در آنها زمان گسسته و منفصل است. این گرایش ها جای خود را داده اند به «توجه پیوسته و ناکامل» و پراکنده کردن مداوم توجه میان پلتفرم ها و رسانه های مختلف.»• «آن فضای عمومی که رادیو و تلویزیون به نمایش می گذاشتند جایش را به یک نوع خودتنهاانگاری (solipsism) شبکه ای داده است.» «در مصاحبه با »؛ ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۰/ ۸ مهر ۱۳۸۹ -> Ceasefire Magazine