ندانم گرایی

ندانم گرایی یا لاادری گری، دیدگاهی فلسفی است که دانستن درستی یا نادرستیِ برخی ادعاها و به طور ویژه، ادعاهای مربوط به امور فراطبیعی، مانند الهیات و زندگی پس از مرگ و وجود خدا و موجودات روحانی یا حتی حقیقت نهایی را نامعلوم یا به شکل «ندانم گویی»، از اساس ناممکن می داند. لاادری گری، از گرایش های فلسفی است که در عین باور به عینیت و واقعیت جهان، شناخت قسمتی از آن یا کل آن را ناممکن می داند.
ویکی پدیای انگلیسی
این اصطلاح برای نخستین بار، توسط توماس هنری هاکسلی، به مفهوم غیرقابل شناخت بودن ماوراء طبیعت به کار رفت؛ اما پس از آن، در ادبیات فلسفی و به ویژه مارکسیستی، در معنای غیرقابل شناخت بودن جهان مادی به کار می رود.
بسیاری از فیلسوفان و اندیشمندان، در مورد ندانم گرایی نوشته اند که از میان آنان می توان از توماس هنری هاکسلی، رابرت انگرزول، برتراند راسل و ابوالعلاء معری نام برد.
نظریه کانت و نظریه شکاکیت، نوعی ندانم گری به شمار می روند. هیوم نیز، از فلاسفه باورمند به این مکتب است.

ندانم گرایی، ندانم گویی، لاادری گری، یا مسلک لاادریه، دیدگاهی فلسفی است که دانستن درستی یا نادرستی برخی ادعاها به طور ویژه ادعاهای مربوط به امور فراطبیعی مانند الهیات و زندگی پس از مرگ و وجود خدا و موجودات روحانی و یا حتی حقیقت نهایی را نامعلوم و یا با توجّه به شکل «ندانم گویی» در اساس ناممکن می داند.
• «من نمی توانم بدانم که خدایی هست یا نه، همان طور که شما هم نمی توانید» -> فلسفه ندانم گرایی قوی
• «نمی دانم خدایی وجود دارد یا نه اما ممکن است روزی شواهدی برای وجودش بیابیم» -> فلسفه ندانم گرایی ضعیف
• «اگر من توانایی فهم عینی خدا را داشته باشم، دیگر معتقد نخواهم بود اما از آن جایی که نمی توانم چنین کاری کنم، پس باید اعتقاد داشته باشم» -> سورن کییرکگور
• «به عنوان یک فیلسوف، اگر بخواهم برای شنونده های فلسفی محض سخن بگویم باید بگویم که خود را یک ندانم گرا توصیف می کنم چرا که فکر نمی کنم برهانی قاطع وجود داشته باشد که کسی بتواند اثبات کند که خدایی وجود ندارد.• -> برتراند راسل، من یک خداناباورم یا یک ندانم گرا؟
• «یک ندانم گرا فکر می کند که دانستن حقایقی در مورد خدا و زندگی بعدی آن گونه که مسیحیت و دیگر مذاهب به آن ها می پردازند، غیر ممکن است. یا اگر غیر ممکن نیست، در حال حاضر غیر ممکن است» -> برتراند راسل، ندانم گرا بودن چیست؟
• «بدترین لحظه برای کافر زمانی است که واقعاْ می خواهد سپاسگذاری کند ، امّا نمی داند از کی.» برگرفته از فرهنگ گفته های طنز آمیز، رضی هیرمندی، ۵۰۴ -> دانته گابریل روستی