محمد عاصمی

محمد عاصمی (درگذشته ۲۱ آذر ۱۳۸۸) شاعر و نویسنده و پژوهشگر ایرانی مقیم آلمان و بنیانگذار مجله کاوه در مونیخ بود.
• «چهل و شش سال در واقع نیم بیشتری از زندگانی من است که در راه مبارزه با تیرگی های جهل و خرافات و رهایی وطنم از سیاهی و تباهی ها گذشته است. حتی در این دوران کهن سالی نیز امید خود را نسبت به آیندهٔ درخشان ایران از دست نداده ام و می دانم این شام صبح گردد و این شب سحر شود.»• «در کلاس ششم ابتدائی تنها آرزوی من آن بود که معلم شوم. گمان می کنم در آن روزگار، تمام شاگردان همکلاس من چنین آرزویی داشتند. به نظر ما معلم موجودی فوق العاده می آمد. غالباً با خود می اندیشیدم که آیا معلمین ما مثل ما یا لااقل مثل پدر و عموی ما غذا می خورند؟ می خوابند؟»• «امروز چه حوادث شوم و ناگواری را شاهد بوده ام. عجب روز نحسی است. با حالتی خراب و در هم سر کلاس رفتم. بچه ها مغموم و ماتم زده بودند. مرگ رفیقشان سخت در آن ها اثر گذاشته بود. صدا از کلاس درنمی آمد. مرگ آن جا سایه افکنده بود. دستی به در خورد. مستخدم فرهنگ در میان سکوت شاگردان، پاکتی به دستم داد و رفت: بنا به مقتضیات اداری از این تاریخ منتطر خدمت می شوید. به این ابلاغ می خندیدم. به پاداشی که در قبال چندین سال زحمت گرفتم، می خندیدم. به مرگ می خندیدم. به زندگی هائی که از مرگ بدتر و ناگوارترند، می خندیدم.»• «وقتی روزنامهٔ باختر امروز تعطیل شد، من به این فکر افتادم که چرا خودم چیزی تهیه نکنم. اگر شلاقی باید بخورم به علت همین کار بخورم و اگر هم شربتی باید بنوشم با همین عمل بنوشم. به فکر انتشار یک مجله فرهنگی افتادم. اولین بار این موضوع را با احسان طبری در میان گذاشتم. طبری این فکر را پسندید و گفت: به شرط این که واقعاً این مجله فرهنگی باشد. فرهنگی مترقی و روشن. بعد با بزرگ علوی هم در میان گذاشتم. او هم این کار را پسندید. در واقع حزب توده موافقت کرد که یک کاری در این جا صورت بگیرد که جنبه فرهنگی داشته و ارتباطی هم با سیاست نداشته باشد. پایه کاوهٔ مونیخ از همین جا ریخته شد.»• «قرار شد که ما اسم های مختلفی را بنویسیم و بیاندازیم در یک کلاه و یک اسم را در بیاوریم و روی مجله بگذاریم. در این میان یکی از دوستان گفت، حالا چرا اسم کاوه را انتخاب نمی کنید؟ کاوه این جا بوده و شما می توانید دوباره این پرچم را برافرازید. همه ما فکر را پسندیدیم، اما مطمئن نبودیم که اجازهٔ این کار را داشته باشیم. به جمالزاده متوسل شدیم. من در سویس برای اولین بار با جمالزاده آشنا شدم. جمالزاده خیلی استقبال کرد و گفت که من یقین دارم که تقی زاده هم ازاین کار استقبال خواهد کرد و مورد حمایت او هم قرار خواهی گرفت. این زمانی است که آقای تقی زاده رئیس مجلس سنا بود. نخستین شماره کاوه را (۱۹۶۱) همراه با نامه ای به وسیله زنده یاد آقای زریاب خویی، برای تقی زاده فرستادیم. تقی زاده در آغاز برآشفته بود و هیچ روی موافق با این کار نشان نداده بود. اما بعدها جمالزاده برای او توضیحات لازم را می دهد و نطر موافق او هم جلب می شود. در سفری که تقی زاده به مونیخ داشت، ما دیگر با هم دوست شدیم.»• «ما با جهل و جهالت مبارزه می کنیم؛ و هر حکومتی که جانبدار جهل باشد، ما با او مخالفت می کنیم. این همان کاری است که مرحوم تقی زاده و دوستانش در گذشته انجام داده بودند و ما هم همان کار را ادامه می دهیم. باعث تاسف ماست که بعد از هشتاد و پنج سال، باید همان حرف هائی را بزنیم که تقی زاده و دوستانش می زدند.»

wikiquote: محمد_عاصمی

دانشنامه عمومی

نقل قول ها