محسن رفیقدوست

محسن رفیقدوست (زادهٔ ۱۳۱۹ در تهران) وزیر سپاه (از زمان تأسیس وزارت سپاه در سال ۱۳۶۱) در دولت اول و دوم میر حسین موسوی و رئیس بنیاد مستضعفان و جانبازان بود. وی پیش از انقلاب از اعضای نسبتاً رده بالای جمعیت موتلفه بود ولی پس از ورود به سپاه پاسداران از جمعیت موتلفه خارج شد.
علامیان، سعید (۱۳۹۴). برای تاریخ می گویم: خاطرات محسن رفیق دوست. تهران: حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۳۰-۲۹۳-۱.
رفیق دوست تحصیلات ابتدایی را در دبستان رازی در میدان خراسان، خیابان لرزاده گذراند و در دبیرستان بهبهانی در محله سرچشمه مشغول تحصیل بود که در سال دوم به دلیل فعالیت سیاسی اخراج شد.
گفته می شود وی در جریان ملی شدن صنعت نفت از محمدمصدق حمایت می کرده است، ولی وقتی میان مصدق و کاشانی اختلاف می افتد به ابوالقاسم کاشانی گرایش پیدا می کند. وی در زمان ملی شدن صنعت نفت ده ساله بوده است.
محسن رفیقدوست در سال ۱۳۴۸ با سعید محسن و محمد حنیف نژاد از سران مجاهدین خلق ارتباط یافت و به همراه سید علی اندرزگو به همکاری با آن ها پرداخت. این همکاری در زمینه تأمین اسلحه و مهمات سازمان مجاهدین خلق از لبنان و واردات آن ها به ایران از راه هایی مثل کردستان عراق بود. این همکاری تا سال ۱۳۵۴ یعنی زمانی که بیشتر رهبران مجاهدین خلق در زندان بوده و مسئله تغییر ایدئولوژی آن ها بوجود آمد، ادامه داشت. پس از آن وی دستگیر شد و در زندان به جمعیت موتلفه پیوست.

محسن رفیق دوست (۱۹۴۰) سیاستمدار پیشین ایرانی.
• دربارهٔ معمر قذافی: «اصلاً خیلی از تصمیماتی که می گرفت، یک باره بود. یک روز یک مرتبه بنا به هر دلیلی، آلات موسیقی را جایز ندانست و گفت که هرکسی در خانه اش آلت موسیقی پیدا کنند، او را می کشند... او نه تنها داعیه رهبری جهان عرب را داشت، بلکه این اواخر بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، داعیه رهبری جهان اسلام را نیز داشت.»