سید محمدعلی ریاضی یزدی شاعر یزدی و ملک الشعرای آستان حضرت معصومه بود که به «ریاضی» و «قضایی» تخلص می کرد و به خاطر اشعار مذهبیش به «شاعر آل الله» و «معین السادات» مشهور شده بود.
راسخون
حسن مرسلوند، رجال و مشاهیر ایران، سوم، تهران
سید محمدعلی ریاضی یزدی در سال ۱۲۹۰ خورشیدی در شهر یزد زاده شد. پدرش سید ابراهیم یزدی و پدربزرگش میرزا علینقی وقت الساعتی بود. او تحصیلات ابتدایی را در یزد گذراند و پس از آن تا ۱۶ سالگی به تحصیل در علوم دینی و حوزوی پرداخت. پس از تحصیل در علوم دینی در ۱۷ سالگی به همراه برادر خود سید کاظم ریاضی یزدی برای تحصیل در علوم جدید به اصفهان رفت و یک سال در آنجا اقامت نمود و موفق به کسب سیکل اول خود شد. پس از کسب سیکل اول به خدمت نظام درآمد و بعد از آن به تهران رفت و در دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران در رشته الهیات به تحصیل پرداخت و پس از آن مدرک کارشناسی علوم تربیتی خود را کسب کرد. پس از اخذ لیسانس در دانشگاه تهران به صاحب جمع اموال و انباردار دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تهران منصوب شد و به مدت ۳۹ سال در این منصب خدمت نمود و در سال ۱۳۴۷ بازنشسته شد. ریاضی در ۲۹ اسفند ۱۳۶۱ در سن ۷۱ سالگی در تهران درگذشت و در گورستان ابن بابویه به خاک سپرده شد.
وی در مدایح و مناقب معصومین و در سرودن انواع شعر از قصیده و غزل مهارت زیادی داشت، اما تمایل او بیشتر به قالب مثنوی می باشد. در محافل ادبی و مذهبی به «شاعر آل الله» معروف بود و او را «معین السادات» نیز می گفتند. ریاضی به رتبه ملک الشعرایی در آستان حضرت معصومه (س) نیز دست یافت. او در سال های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ در جلسات انجمن ادبی گوهر شرکت می کرد و اشعار خود را می خواند که بیشتر آنها را مجلهٔ گوهر به چاپ رسانده است. بنای حرم حضرت معصومه و مسجد دانشگاه تهران به اشعار او مزین گشته است. ریاضی در نثر نیز هنر خود را آزموده بود و در روزنامه آتشفشان و انسان آزاد مقالات اجتماعی و سیاسی زیادی را به چاپ رسانده است.
راسخون
حسن مرسلوند، رجال و مشاهیر ایران، سوم، تهران
سید محمدعلی ریاضی یزدی در سال ۱۲۹۰ خورشیدی در شهر یزد زاده شد. پدرش سید ابراهیم یزدی و پدربزرگش میرزا علینقی وقت الساعتی بود. او تحصیلات ابتدایی را در یزد گذراند و پس از آن تا ۱۶ سالگی به تحصیل در علوم دینی و حوزوی پرداخت. پس از تحصیل در علوم دینی در ۱۷ سالگی به همراه برادر خود سید کاظم ریاضی یزدی برای تحصیل در علوم جدید به اصفهان رفت و یک سال در آنجا اقامت نمود و موفق به کسب سیکل اول خود شد. پس از کسب سیکل اول به خدمت نظام درآمد و بعد از آن به تهران رفت و در دانشکده معقول و منقول دانشگاه تهران در رشته الهیات به تحصیل پرداخت و پس از آن مدرک کارشناسی علوم تربیتی خود را کسب کرد. پس از اخذ لیسانس در دانشگاه تهران به صاحب جمع اموال و انباردار دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تهران منصوب شد و به مدت ۳۹ سال در این منصب خدمت نمود و در سال ۱۳۴۷ بازنشسته شد. ریاضی در ۲۹ اسفند ۱۳۶۱ در سن ۷۱ سالگی در تهران درگذشت و در گورستان ابن بابویه به خاک سپرده شد.
وی در مدایح و مناقب معصومین و در سرودن انواع شعر از قصیده و غزل مهارت زیادی داشت، اما تمایل او بیشتر به قالب مثنوی می باشد. در محافل ادبی و مذهبی به «شاعر آل الله» معروف بود و او را «معین السادات» نیز می گفتند. ریاضی به رتبه ملک الشعرایی در آستان حضرت معصومه (س) نیز دست یافت. او در سال های ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ در جلسات انجمن ادبی گوهر شرکت می کرد و اشعار خود را می خواند که بیشتر آنها را مجلهٔ گوهر به چاپ رسانده است. بنای حرم حضرت معصومه و مسجد دانشگاه تهران به اشعار او مزین گشته است. ریاضی در نثر نیز هنر خود را آزموده بود و در روزنامه آتشفشان و انسان آزاد مقالات اجتماعی و سیاسی زیادی را به چاپ رسانده است.
wiki: محمدعلی ریاضی یزدی