مختصات: ۳۸°۰۴′۱۶٫۲۳″ شمالی ۴۶°۱۷′۳۹٫۷۸″ شرقی / ۳۸٫۰۷۱۱۷۵۰°شمالی ۴۶٫۲۹۴۳۸۳۳°شرقی / 38.0711750; 46.2943833تالار اصلی طبقه اول سقف تالار اصلی جزئیاتی از فرسکو جزئیاتی از فرسکو کوبه درب جنوبی مشرف به کوچه نمای روبرو گچکاری ستونها نمای خانه در زمستان نمای نزدیک هشتی
خانه بهنام یا بهنام گنجه ای یا قدکی بنایی مربوط به سال های پایانی دوران زندیان و سال های آغازین دوران قاجار است و که تبریز، جای گرفته است. این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
خانه بهنام یکی از ساختمانهای تاریخی شهر تبریز است که در اواخر دوران زندیان و اوایل دوران قاجار، به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده است. در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، این خانه نوسازی و با نقاشیهایی تزیین شد. این خانه شامل یک ساختمان اصلی، به عنوان ساختمان قشلاقی و یک ساختمان کوچک به عنوان ساختمان ییلاقی است. مانند بسیاری از خانه های قدیمی ایرانی، این خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است. در بازسازی اخیر این خانه، تاکنون چند نگارگری ایرانی فرسکو کشف گردیده است که هم اکنون در حال تعمیر شدن توسط متخصصان است. خانه بهنام بخشی از مدرسه معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز است.
ورودی این ساختمان از کوچه مشیردفتر و از طریق دالانی در پشت خانه قدکی صورت می پذیرفته است. این بنا دارای اندرونی و بیرونی است: بیرونی آن شامل طنبی (هفت دری)، کله ای و اتاق است که در ضلع شمالی حیاط شکل گرفته اند. در طنبی ارسی دار آن که درای ایوان ستوندار با تزیینات گچی است، نقاشی های بسیار زیبایی بر دیواره ها و سقف ها نقش بسته است. تزیینات و نقاشی های موجود در طاقچه ها، شومینه طنبی و اتاق های جنبی نیز چشمگیر است. در ضلع جنوبی بیرونی نیز فضاهایی شامل تراس تابستانی با ستون ها، سرستون های گچی مقرنس کاری و نیز فضای ورودی و چند اتاق دیگر دیده می شود. در ضلع شرقی و غربی، حیاط بیرونی به دیواره هایی که دارای طاق نما طاق نما می باشند محدود است.
خانه بهنام یا بهنام گنجه ای یا قدکی بنایی مربوط به سال های پایانی دوران زندیان و سال های آغازین دوران قاجار است و که تبریز، جای گرفته است. این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۷۶ با شمارهٔ ثبت ۱۸۵۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
خانه بهنام یکی از ساختمانهای تاریخی شهر تبریز است که در اواخر دوران زندیان و اوایل دوران قاجار، به عنوان یک خانه مسکونی ساخته شده است. در زمان پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، این خانه نوسازی و با نقاشیهایی تزیین شد. این خانه شامل یک ساختمان اصلی، به عنوان ساختمان قشلاقی و یک ساختمان کوچک به عنوان ساختمان ییلاقی است. مانند بسیاری از خانه های قدیمی ایرانی، این خانه دارای دو حیاط اندرونی و بیرونی است. در بازسازی اخیر این خانه، تاکنون چند نگارگری ایرانی فرسکو کشف گردیده است که هم اکنون در حال تعمیر شدن توسط متخصصان است. خانه بهنام بخشی از مدرسه معماری دانشگاه هنر اسلامی تبریز است.
ورودی این ساختمان از کوچه مشیردفتر و از طریق دالانی در پشت خانه قدکی صورت می پذیرفته است. این بنا دارای اندرونی و بیرونی است: بیرونی آن شامل طنبی (هفت دری)، کله ای و اتاق است که در ضلع شمالی حیاط شکل گرفته اند. در طنبی ارسی دار آن که درای ایوان ستوندار با تزیینات گچی است، نقاشی های بسیار زیبایی بر دیواره ها و سقف ها نقش بسته است. تزیینات و نقاشی های موجود در طاقچه ها، شومینه طنبی و اتاق های جنبی نیز چشمگیر است. در ضلع جنوبی بیرونی نیز فضاهایی شامل تراس تابستانی با ستون ها، سرستون های گچی مقرنس کاری و نیز فضای ورودی و چند اتاق دیگر دیده می شود. در ضلع شرقی و غربی، حیاط بیرونی به دیواره هایی که دارای طاق نما طاق نما می باشند محدود است.
wiki: خانه بهنام