«داستان خسرو با شیرین» یکی از داستان های شاهنامه فردوسی است که در پایان «پادشاهی خسرو پرویز» آمده است. در شاهنامه منبع مکتوبی برای داستان یاد نمی شود و فردوسی آن را از شنیده های خود یاد می کند. بااین حال روایت او انطباق زیادی با منابع تاریخی دارد. او در این داستان بیشتر به گزارش بزرگی و شکوه و جنگ های خسرو می پردازد و کمتر رابطهٔ عاشقانهٔ خسرو و شیرین را بیان می کند.
نظامی گنجوی نیز این داستان را در کتاب خسرو و شیرین به نظم کشیده است.
نظامی گنجوی نیز این داستان را در کتاب خسرو و شیرین به نظم کشیده است.
wiki: داستان خسرو با شیرین