کلمه جو
صفحه اصلی

جان ستاندن

فرهنگ فارسی

( مصدر ) کشتن قبض روح کردن .

لغت نامه دهخدا

جان ستاندن. [ س ِ دَ ] ( مص مرکب ) کشتن. قبض روح کردن. روح را گرفتن :
همه گوش یکسر بفرمان نهید
اگر جان ستانید اگر جان دهید.
فردوسی.
جان بیگانه ستاند ملک الموت بزجر
زجر حاجت نبود عاشق جان افشان را.
سعدی.
گو بسلام من آی با همه تندی و جور
وز من بیدل ستان جان بجواب سلام.
سعدی.
عشقت که شحنه وار میانم گرفته است
جان میستاند از من و سر میدهد مرا.
شفایی اصفهانی ( از ارمغان آصفی ).

پیشنهاد کاربران

- جان برکندن ؛ جان ستدن. جان بگرفتن. از بین بردن. نابود کردن کسی :
ازینسان همی افکند دشمنان
همی برکند جان آهرمنان.
فردوسی.
کلمات دیگر: