خودبیمارانگاری

خودبیمارانگاری یا هیپوکندریا (به انگلیسی: Hypochondriasis)، در اصطلاح روان شناسی و روان پزشکی برای شخصی به کار می رود که علی رغم برخورداری از سلامت بدنی همچنان خود را بیمار می داند. در حالی که معاینات و بررسی های پزشکی کامل و همه جانبه هیچ مشکلی را نشان نمی دهند، فرد خودبیمارانگار قویاً به ابتلا به یک بیماری جدی یا مرگبار معتقد است.
نشانگان مونشهاوزن
افراد مبتلا به این بیماری نگران سلامتی خود و ابتلا به اختلالات بدنی فرضی هستند. این افراد به طور دائم خیال می کنند که به بیماری شدیدی مبتلا شده اند و حتی اگر دربارهٔ آن هیچ نشانه پزشکی نداشته باشند هم در مورد بیماری خیالی خود متقاعد نمی شوند. افرادی که بیش از حد نگران سلامتی خود هستند نیز ممکن است مبتلا به این بیماری روانی بشوند.
این تصور هنگامی بیماری شمرده می شود که نزدیک به ۶ ماه از شروع آن گذشته باشد و علی رغم تأیید سلامت بدن توسط پزشک، فرد هنوز بر بیمار بودنش اصرار داشته باشد، تا آنجا که ترس از بیمار بودن، او را دائم به مراکز درمانی گوناگون بکشاند که به آن سندرم بیمار خیالی نیز گفته می شود. علل عمدهٔ آن دو مورد است، که یکی اضطراب و دیگری افسردگی است. درمان آن با داروهای ضداضطراب و مشاورهٔ روان شناسی ممکن است.
این افراد ممکن است شکایاتی در مورد نوعی ناراحتی در ناحیه معده، قفسه سینه، سر، دستگاه تناسلی و سایر قسمت های بدن داشته باشند و بر همین اصل به پزشک های متعددی مراجعه می کنند و با آنکه مدارک پزشکی نشان می دهد که هیچ ناراحتی جسمی ندارند. البته گاهی نشانه های بسیار خفیف بیماری وجود دارد اما این افراد این نشانه ها را بسیار اغراق آمیز جلوه می دهند.

حالتی روانی که شخص با وجود سالم بودن خیال می کند بیمار است. افرادی که بیش از حد نگران سلامتی خود هستند ممکن است مبتلا به این بیماری روانی بشوند.
افراد مبتلا به این بیماری نگران سلامتی خود و ابتلا به اختلالات بدنی فرضی هستند . این افراد بطور دائم خیال می کنند که به بیماری شدیدی مبتلا شده اند و حتی اگر درباره آن هیچ نشانه پزشکی نداشته باشند هم در مورد بیماری خیالی خود متقاعد نمی شوند .
این افراد ممکن است شکایاتی در مورد نوعی ناراحتی در ناحیه معده، قفسه سینه، سر، دستگاه تناسلی و سایر قسمت های بدن داشته باشند و بر همین اصل به پزشک های متعددی مراجعه می کنند و با آنکه مدارک پزشکی نشان می دهد که هیچ ناراحتی جسمی ندارند اما باز فرد مبتلا، نگران سلامتی خود است . گاهی نشانه های بسیار خفیف بیماری وجود دارد اما این افراد این نشانه ها را بسیار اغراق آمیز جلوه می دهند .

خودبیمارانگاری (hypochondriasis)
اختلالی روانی، با نشانۀ نگرانیِ مُفرط دربارۀ تندرستی خویش. شخص مبتلا کوچک ترین علامت یا عارضۀ جسمانی را نشانۀ بیماری وخیم می داند. این وضعیت ممکن است به حدی برسد که شخص بدون هیچ علامتی تصور کند که بیمار است. خودبیمارانگار مدام از این دکتر به آن دکتر می رود. نوع شدید این بیماری معمولاً ناشی از اضطراب یا افسردگی است و بیمار دربارۀ سلامتی خود دچار هذیان می شود. خودبیمارانگاری معمولاً از نوجوانی بروز می کند و میزان شیوع آن در مردان و زنان یکسان است. از آ ن جا که این اختلال منشأ هیجانی و روانی دارد، روان درمانی و رفتاردرمانی در درمان آن مؤثر است.