درویش پاشا

درویش پاشا (درویش پاشا بایزید آگیچ) متولد موستار در بوسنی و هرزگوین، اواسط قرن دهم هـ .ق در دوره سلطان سلیم دوم به دربار عثمانی راه یافت. شاگرد احمد سودی بوده است.<> از دیوانیان بلندمرتبه عثمانی مقتول به ۱۰۱۲ و اشعار فارسی دارد. در شهر موستار به دنیا آمد و در نزدیک بوداپست کشته شد. دور مهر او این بیت حک شده بود:یارب کرم تو بحر مواج
زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی، محمد امین ریاحی، انتشارات پاژنگ.
درویش و غنی به توست محتاج . وی بدست سلطان احمد همان سلیم دوم کشته شد
در آخرین لحظات زندگی در محاصره، این بیت سعدی را خوانده است:
قضا دگر نشود گر هزار ناله و آه

درویش پاشا (موستار ۹۶۷ـ۱۰۱۲ق)
شاعر، مترجم و دولتمرد عثمانی . در نوجوانی به استانبول رفت و نزد احمد سودی و استادان دیگر، ادبیات فارسی و عربی آموخت . سپس به دربار عثمانی راه یافت . وی در قصاید و غزلیاتی، مراد سوم را مدح گفته است . در پادشاهی محمد سوم عثمانی، والی بوسنی شد (۱۰۰۷ق) و عنوان پاشایی گرفت . در فتحِ «اگر» شرکت داشت . سرانجام در نبردی نزدیک بوداپست در ناحیۀ کوین کشته شد. برخی او را از درویشان طریقت مولویه دانسته اند. درویش پاشا اشعار فارسی و ترکی خود را در دو دیوان فراهم آورده است . از آثارش : همراه نامه در دو بخش که آن را به پیروی از مثنوی معنوی سروده است ؛ مرادنامه که ترجمۀ منظوم سخانامۀ بنایی از فارسی به ترکی است . وی سخانامه را به فرمان مراد سوم عثمانی به ترکی برگردانده است . بسیاری از شاعران عثمانی از مرادنامۀ درویش پاشا پیروی کرده اند.