خواجه نوری، ابراهیم (تهران ۱۲۷۵ـ همان جا ۱۳۷۰ش)
خواجه نوری، ابراهیم
حقوق دان، روان شناس، زندگی نامه نویس، نمایش نامه نویس، روزنامه نگار و مترجم ایرانی، بنیاد گذار مکتب پنا (پرورش نیروی انسانی). پس از تحصیل حقوق در بروکسل و بازگشت به ایران وکالت عدلیه را پیشه کرد. کار مطبوعاتی را از ۱۳۱۴ آغاز کرد؛ مدتی صاحب امتیاز و مدیر روزنامۀ عدالت و مجلۀ حکومت متحدۀ جهانی بود. از مؤسّسان حزب عدالت بود. در چند کابینه معاون نخست وزیر بود و در ۱۳۲۸ش سناتور شد. شرح حال هایی که با عنوان بازیگران عصر طلایی (۱۳۵۷ش) دربارۀ بعضی از رجال سیاسی عصر پهلوی نوشت شیوه تازه ای در زندگی نامه نویسی بود. با زبان های فرانسه و انگلیسی آشنا بود. از ترجمه های اوست: سیمای شجاعان (جان اف کندی)؛ چرا انگلستان خفته بود (جان اف کندی). از تألیفات او: روان کاوی؛ باوردرمانی؛ بازیگران عصر طلایی؛ شگفتی های جهان درون. از نمایش نامه هایش: عظمت ایران؛ یک ایرانی در مقابل یک زن (به زبان فرانسوی).
خواجه نوری، ابراهیم
حقوق دان، روان شناس، زندگی نامه نویس، نمایش نامه نویس، روزنامه نگار و مترجم ایرانی، بنیاد گذار مکتب پنا (پرورش نیروی انسانی). پس از تحصیل حقوق در بروکسل و بازگشت به ایران وکالت عدلیه را پیشه کرد. کار مطبوعاتی را از ۱۳۱۴ آغاز کرد؛ مدتی صاحب امتیاز و مدیر روزنامۀ عدالت و مجلۀ حکومت متحدۀ جهانی بود. از مؤسّسان حزب عدالت بود. در چند کابینه معاون نخست وزیر بود و در ۱۳۲۸ش سناتور شد. شرح حال هایی که با عنوان بازیگران عصر طلایی (۱۳۵۷ش) دربارۀ بعضی از رجال سیاسی عصر پهلوی نوشت شیوه تازه ای در زندگی نامه نویسی بود. با زبان های فرانسه و انگلیسی آشنا بود. از ترجمه های اوست: سیمای شجاعان (جان اف کندی)؛ چرا انگلستان خفته بود (جان اف کندی). از تألیفات او: روان کاوی؛ باوردرمانی؛ بازیگران عصر طلایی؛ شگفتی های جهان درون. از نمایش نامه هایش: عظمت ایران؛ یک ایرانی در مقابل یک زن (به زبان فرانسوی).