خلیلی، نادر (تهران ۱۳۱۵ش- امریکا ۱۳۸۶ش)
خلیلی، نادر
معمار نوآور، محقق و مترجم ایرانیِ مقیمِ کالیفرنیا. دانش آموختۀ فلسفه و معماری در ایران، ترکیه و امریکا است. شهرت او در ایران با ارائۀ اندیشۀ تازۀ خانه سازی ارزان قیمت به ویژه برای روستاییان با استفاده از مواد و مصالح موجود در محل آغاز شد. این معماری که به گِلتافتَن موسوم است، می تواند انقلابی در خانه سازی به وجود آورد. این خانه ها که از خِشت و گِل و با افزودن تورهای فلزی، سیم خاردار و حتی کاه و تَرکه و با استفاده از قوس و سقف گنبدی ساخته می شود، با افروختن آتش از درون به صورت بنایی یکپارچه درمی آید و در برابر زمین لرزه، طوفان، سیل و دیگر بلایای طبیعی بسیار مقاوم است. خلیلی طرح خود را در ۱۹۷۰ به امریکا برد و در آن جا به «خانۀ سرامیکی» معروف شد. از ۱۹۵۷ مشاور سازمان ملل در امر توسعۀ معماری گِل و خاک و توسعه در جهان توسعه نیافته شد. در ۱۹۸۴ جایزۀ «شایستگی در فناوری» را برای طرح گلتافتن گرفت و در ۱۹۸۷ پروژۀ او برای «تهیۀ مسکن برای بی خانمان ها: پژوهش و آموزش» تقدیرنامۀ سازمان ملل و وزارت مسکن و توسعۀ شهری امریکا را نصیبش کرد. از ۱۹۸۴ به بعد، طرح سکونت در ماه و فضا بخشی از فعالیت های او بود. در سمپوزیوم «فعالیت های قرن ۲۱ در ماه و فضا» مقاله ای ارائه کرد که در نشریات معتبر علمی منتشر و سبب دعوت او به آزمایشگاه ملی فضایی لوس آلاموس شد. او همچنین جایزۀ جامعۀ مهندسان امریکا را گرفت و عضو تیم «پروژۀ فرآوری منابع کرۀ ماه» بود. از آثار اوست: مسابقه به تنهایی؛ خانه های سرامیکی و معماری خاک و آتش؛ رومی، چشمۀ آتش (ترجمۀ ۷۵ غزل از مولوی)؛ رومی، رقص آتش (ترجمۀ ۳۰۰ رباعی از مولوی).
خلیلی، نادر
معمار نوآور، محقق و مترجم ایرانیِ مقیمِ کالیفرنیا. دانش آموختۀ فلسفه و معماری در ایران، ترکیه و امریکا است. شهرت او در ایران با ارائۀ اندیشۀ تازۀ خانه سازی ارزان قیمت به ویژه برای روستاییان با استفاده از مواد و مصالح موجود در محل آغاز شد. این معماری که به گِلتافتَن موسوم است، می تواند انقلابی در خانه سازی به وجود آورد. این خانه ها که از خِشت و گِل و با افزودن تورهای فلزی، سیم خاردار و حتی کاه و تَرکه و با استفاده از قوس و سقف گنبدی ساخته می شود، با افروختن آتش از درون به صورت بنایی یکپارچه درمی آید و در برابر زمین لرزه، طوفان، سیل و دیگر بلایای طبیعی بسیار مقاوم است. خلیلی طرح خود را در ۱۹۷۰ به امریکا برد و در آن جا به «خانۀ سرامیکی» معروف شد. از ۱۹۵۷ مشاور سازمان ملل در امر توسعۀ معماری گِل و خاک و توسعه در جهان توسعه نیافته شد. در ۱۹۸۴ جایزۀ «شایستگی در فناوری» را برای طرح گلتافتن گرفت و در ۱۹۸۷ پروژۀ او برای «تهیۀ مسکن برای بی خانمان ها: پژوهش و آموزش» تقدیرنامۀ سازمان ملل و وزارت مسکن و توسعۀ شهری امریکا را نصیبش کرد. از ۱۹۸۴ به بعد، طرح سکونت در ماه و فضا بخشی از فعالیت های او بود. در سمپوزیوم «فعالیت های قرن ۲۱ در ماه و فضا» مقاله ای ارائه کرد که در نشریات معتبر علمی منتشر و سبب دعوت او به آزمایشگاه ملی فضایی لوس آلاموس شد. او همچنین جایزۀ جامعۀ مهندسان امریکا را گرفت و عضو تیم «پروژۀ فرآوری منابع کرۀ ماه» بود. از آثار اوست: مسابقه به تنهایی؛ خانه های سرامیکی و معماری خاک و آتش؛ رومی، چشمۀ آتش (ترجمۀ ۷۵ غزل از مولوی)؛ رومی، رقص آتش (ترجمۀ ۳۰۰ رباعی از مولوی).
wikijoo: خلیلی،_نادر_(۱۳۱۵ش)