رشوند

رشوند (ریشوند، رشوانلو) یکی از ایل های کرد ایران است؛ که در غرب و شمال و شرق و مرکز ایران و نیز کردستان سوریه و کردستان ترکیه پراکنده اند. رشوند یکی از شاخه های ایل بزرگ ظفرانلو است. بخشی از رشوندها هنوز در غربی ترین نقطه کردستان سوریه و بخشی دیگر در شمال کردستان ترکیه زندگی می کنند. بخشی از رشوندها در جریان کوچ کردها به خراسان در زمان صفویه به شمالغرب ایران و از آنجا از مسیر مرکز ایران (حوالی تهران) به خراسان کوچانده(تبعید) شدند.
دهخدا
رابینو: تاریخ گیلان
توحدی: حرکت تاریخی کرد به خراسان
م. کیهان. جغرافیای سیاسی. ص. ۱۱۲
بخشی از رشوندها به شمال ایران رفته و ساکن شدند. در شمال تیره و شاخه ای که از قبیله رشوند جدا گشته بنام سیاه گلی از عده ای چادرنشین تشکیل شده بود. (رابینو: تاریخ گیلان) طایفه رشوند در الموت، ناوه کلیشم، کاکوستان، رودبارشهرستان، بهرام آباد، دهدوشاب، وعده ای هم در خورگام سکونت دارند. (رابینو: تاریخ گیلان) عده ای از کردها متعلق به قبیله ریشوند (رشوند) شاخه ای از ایل بزرگ (به به سلیمانیه= بابان سلیمانیه) ترکیه می باشند که در زمان شاه عباس اول به مناطق الموت غربی (دهستان رودبار محمد زمانی) کوچانده(تبعید) شدند. رئیس قبیله رشوند حسین علی خان فرزند محمد علی خان ابن زمان خان بود. (رابینو: تاریخ گیلان) طوایف رشوند در اطراف قزوین از ایلات کرد قزوین و تهران، ساوه و زرند، است. در گذشته چادرنشین بودند. (دهخدا)
از نظر زبانی رشوند مأخوذ از کلمه رش در کردی به معنی سیاه است. چادرهایی که از موی بز که به رنگ سیاه بافته می شد و به آن سیاه چادر می گفتند و رشوندها در آن چادرها زندگی می کردند.

رَشْوَنْد
از طوایف کُرد ناحیۀ قزوین، ساکن رودبار الموت و رودبار محمدزمان خان. این مردم از دو قرن پیش چادرنشینی را ترک کردند و یک جانشین شدند. رشوندهای الموتی به ترکی سخن می گفتند و رشوندهای رودباری به کردی کرمانجی تکلم می کردند. این طایفه را از اطراف هرات (شاید نواحی کردنشین شمال خراسان) به قزوین کوچانده اند. از سران رشوند، برخوردارخان و زال خان در خدمت کریم خان زند بودند. جمعیت این طایفه در عهد ناصرالدین شاه قاجار نزدیک به ۱۰۰۰ خانوار یک جانشین بود. محمدعلی خان رشوند در زمرۀ مخالفان مشروطه و پسرش جعفرخان از عوامل کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در ناحیۀ قزوین بود.