خمیسی عبدالرحمان

خَمیسی، عَبدُالرَّحمان (پورت سعید ۱۹۲۰)
شاعر، داستان نویس و مترجم سوسیالیست مصری. تحصیلات منظمی نداشت و به مشاغل گوناگون، مانند بقالی، کمک رانندگی اتوبوس، هنرپیشگی، معلمی، آهنگ سازی، گویندگی رادیو و فیلم سازی، مشغول بود. از ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۶ زندانی بود. اولین مجموعۀ شعرش دلبستگی های انسان، سروده های رمانتیک او از ۱۹۳۸ تا ۱۹۵۸ را دربر می گیرد. قصه هایش و ترجمۀ داستان های اروپایی را در روزنامه ها چاپ می کرد. دست مایۀ داستان هایش، که حاصل تجارب شخصی است، سیه روزی طبقات فقیر شهرنشین، سکس، قساوت، جنون و مواد مخدر است. سبک او ژورنالیستی و ساده و زبانش گفتاری است. برخی از کارهایش به زبان روسی ترجمه شده است. از آثارش: هزار شب تازه ؛ اعماق (۱۹۵۰)؛ خاطرات دیوانه؛ رزمندگان؛ فریادهای مردم که شامل داستان هایی دربارۀ مبارزۀ مردمی و ملی با انگلیسی ها در مصر است؛ پیراهن خون (۱۹۵۳).