جمع شهد
شهاد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شهاد. [ ش َ ] ( ص ، اِ ) هرچیز منعکرده شده و نامشروع و ناحق. ( ناظم الاطباء ).
شهاد. [ ش ِ] ( ع اِ ) ج ِ شهد. ( منتهی الارب ). رجوع به شهد شود.
شهاد. [ ش ِ] ( ع اِ ) ج ِ شهد. ( منتهی الارب ). رجوع به شهد شود.
شهاد. [ ش َ ] (ص ، اِ) هرچیز منعکرده شده و نامشروع و ناحق . (ناظم الاطباء).
شهاد. [ ش ِ] (ع اِ) ج ِ شهد. (منتهی الارب ). رجوع به شهد شود.
کلمات دیگر: