فرهنگ فارسی

<p><span class=""hl"">سفیح .</span> [ س ُ ] (اِ) قسمی گندم که در بیجار زراعت میشود. (یادداشت مؤلف ).<br></p>

سفیح . [ س ُ ] (اِ) قسمی گندم که در بیجار زراعت میشود. (یادداشت مؤلف ).

لغت نامه دهخدا

<p><span class=""hl"">سفیح .</span> [ س َ ] (ع اِ) گلیم گنده . || تیری است از تیرهای قمار که نصیبی ندارد. || جوال . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ).<br></p>

سفیح . [ س َ ] (ع اِ) گلیم گنده . || تیری است از تیرهای قمار که نصیبی ندارد. || جوال . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ).

<div class="boxBd">سفیح. [ س َ ] ( ع اِ ) گلیم گنده. || تیری است از تیرهای قمار که نصیبی ندارد. || جوال. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).<br><hr>سفیح. [ س ُ ] ( اِ ) قسمی گندم که در بیجار زراعت میشود. ( یادداشت مؤلف ).</div>

سفیح. [ س َ ] ( ع اِ ) گلیم گنده. || تیری است از تیرهای قمار که نصیبی ندارد. || جوال. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سفیح. [ س ُ ] ( اِ ) قسمی گندم که در بیجار زراعت میشود. ( یادداشت مؤلف ).