نیشه

( اسم ) قسمی از آلو آلوی طبری : (( و گر شکم سخت بود سبا ناخ با خرمای هندی و بانشو یا آلو بزرگ سیاه با روغن بادام پخته ... ) )

نیشه. [ ش َ / ش ِ ] ( اِ ) نیشو.آلوی طبری. ( برهان قاطع ) ( سروری ). || نیشتر. ( ناظم الاطباء ). رجوع به نیشو شود. || نای نواختنی. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ماده بعد شود.

---

نیشه. [ ن َ / ن ِ ش َ / ش ِ ] ( اِ مصغر ) نیچه. نی خرد که شبانان نوازند. ( از انجمن آرا ). نای نواختنی. ( ناظم الاطباء ). توتک. یراعه. ( یادداشت مؤلف ). نیز رجوع به نیچه شود :
چون نیشه ضمیر من آوا دهد برون
جان معزّی آنجا معزی کند به رقص.با تاج خسروی چه کنی از گیا کلا
با ساز باربد چه کنی نیشه شبان.زآن نی که از آن نیشه کنی ناید جلاّب.شبانی بیابانی آمد ز راه
نیی دید بررسته از قعر چاه
به رسم شبانان از او نیشه ساخت
نخستش بزد زخم و آنگه نواخت.|| نای انبان. ( ناظم الاطباء ).

= نی لبک: زآن دل که در او جاه بُوَد نآید تسلیم / زآن نی که از او نیشه کنی نآید جلاب (خاقانی: ۵۷ ).