( آفرین نامه ) مثنویی است به بحر متقارب که در حکمت و پند و اندرز بوسیله ابو شکور بلخی سروده شده است . وی این مثنوی را در سال ۳۳۶ ه. ق . بنظم در آورده و تاکنون ۲۹۱ بیت از آن بدست آمده و می گویند اولین کسی که در ادبیات فارسی شعر مثنوی گفته ابو شکور بلخی بوده و اولین اثر مثنوی نیز همین کتاب است . در فرهنگهاابیات پراکنده ای از آنرا نقل کرده اند .
نام منظومه از ابو شکور بلخی
نام منظومه از ابو شکور بلخی