افطحیه

افطحیه نام یکی از فرقه های مذهب شیعه جعفری در اسلام است.
افراد این فرقه به امامت عبدالله پسر امام جعفر صادق باور داشتند.
پس از مرگ جعفر صادق، دسته های زیادی در مذهب جعفری منشعب شدند. از جمله ناووسیه به غیبت جعفر صادق معتقد بودند، افطحیه به امامت پسرش عبدالله و اسماعیلیه به امامت پسرش اسماعیل.
فراستخواه، مقصود، دین و جامعه (مجموعه مقالات)، تهران: شرکت سهامی انتشار، ۱۳۷۷، ص۳۹۱.

اَفْطَحیّه
(یا: فطحیه) فرقه ای شیعی، قائل به امامت عبدالله بن جعفر صادق، ملقب به افطح الرأس یا افطح الرجلین. پیروان این فرقه معتقد به امامت شش امام، یعنی تا جعفر صادق (ع) بودند و پس از آن امامت را حق پسر او می دانستند. اما عبدالله که توانایی پاسخ به پرسش های شرعی را نداشت و مورد توجه امام صادق نیز نبود، به حَشویه و مُرجِئه گروید، و ۷۰ روز پس از پدرش درگذشت. پیروان او نصی بر حقانیتش نیاوردند و پس از او، جز اندکی، از امامتش پیروی نکردند. در برخی منابع، افطحیه به عبدالله بن فطیح نامی از اهالی کوفه منسوب است.

[ویکی فقه] افطحیه فرقه ای از شیعه که امامت را پس از امام صادق (علیه السلام)، حق فرزند بزرگ تر او ( عبداللّه افطح ) می دانند.
← امامت فرزند بزرگ تر
...