زائد
شاغی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شاغی. ( ع ص ) زائد. رجوع به شاغیة شود.
پیشنهاد کاربران
کلمه شاغی به کسانی اطلاق می شد که در دوران شاهان به دولت باج و خراج نمی دادند حتی سرباز برای خدمت در مرزها نمی دادند شاهان مغول بعدها در دوران قاجار بیشتر رواج پیدا کرد، در اصل شاه یاغی کلمه مقابل شاه سون بود وبعدها به تدریج از نظر گویشی تغییر پیدا کرد و به کلمه امروزی شاغی تبدیل شد حال از نظر مغولها به چه معنی بوده یا بعدا در ادبیات فارسی چه معنی کردند بماند. اما اینکه مخاطبین از این کلمه برافروخته و ناراحت می شدند ترس از عوامل ظالم شاهان بوده بشتر این هراس و عصبانیت مردم خطاب دادنشان باعث پیدا کردن معنی ( ع ص ) زائد، بیهوده، بدرد، نخور شده
کلمات دیگر: