آبسه پری آپیکال. آبسه پری آپیکال (به انگلیسی: periapical abscess) به التهاب حاد یا مزمن بافت های پری آپیکال (بافت های اطراف ناحیه آپیکال ریشه دندان) گفته می شود که مشخصهٔ آن، تجمع موضعی چرک در انتهای ریشهٔ دندان است. آبسهٔ پری آپیکال معمولاً به دنبال مرگ مغز دندان (پالپ) درنتیجهٔ گسترش پوسیدگی دندان روی می دهد.
این آبسه ممکن است به داخل حفره دهانی یا سینوس فکی وارد شده و با گسترش تا استخوان های مجاور ایجاد استئومیلیت نماید یا در موارد شایع، در بافت نرم گسترش یافته و باعث سلولیت و ورم صورت شود. همچنین آبسهٔ پری آپیکال با تب، ضعف و تهوع همراه است.
برای درمان این آبسه، پالپ دندان را چرخ کرده و با خارج نمودن چرک از درد دندان می کاهند و آنتی بیوتیک تجویز می نمایند و پس از آن دندان را یا روت کانال کرده یا آنرا می کشند.
این آبسه ممکن است به داخل حفره دهانی یا سینوس فکی وارد شده و با گسترش تا استخوان های مجاور ایجاد استئومیلیت نماید یا در موارد شایع، در بافت نرم گسترش یافته و باعث سلولیت و ورم صورت شود. همچنین آبسهٔ پری آپیکال با تب، ضعف و تهوع همراه است.
برای درمان این آبسه، پالپ دندان را چرخ کرده و با خارج نمودن چرک از درد دندان می کاهند و آنتی بیوتیک تجویز می نمایند و پس از آن دندان را یا روت کانال کرده یا آنرا می کشند.
wiki: آبسه پری آپیکال