قره مَلیک یکی از محله های کهن شهر تبریز است. این محله از سمت شمال به آجی چای از غرب به دشت تبریز و از جنوب به رواسان و کوی کارمندان راه آهن تبریز و از شرق به محله حکم آباد و شام غازان منتهی می شود. این محله در انتهای غربی تبریز و در داخل جلگه تبریز کنار (آجی چای) واقع شده است. مسجد جامع قراملک (بؤیؤک مچید)، امام حسین (آشاغی کوچه مچیدی)، حضرت صاحب الزمان (خلفلر مچیدی) از مهم ترین مساجد در میان مساجد ده گانهٔ محلهٔ قراملک است.
آشاغی کوچه (میدان قدس)
خلفلر (خیابان صافی)
کند ایچی (میدان حسینیه)
خانه های سازمانی ماشین سازی (کوی شهید بهشتی)
دوققولو باغی (خیابان پیروزی)
خشتان باغی (خیابان تلاش)
دالی خیاوان (از ابتدای جاده کارخانجات مدرسه)
ابوذر
پودوخ آباد (کوی آیدین)
در عهد ناصرالدین شاه باروهای شهر به کلی از بین رفت. بدین جهت قسمتی از شهر که موسوم به قلعه (شامل محلات: چارمنار، سرخاب، شتربان، ویجویه ، مهادمهین ، نوبر، مقصودیه و غیره) بود اکنون از قسمت بیرون حصار (محلات: اهراب، لیل آباد ، چرنداب، خیابان، باغمیشه... الخ) جدا نیست و همچنین قصبات حومهٔ قدیم واقع در سمت مغرب شهر (امیرخیز، چوست دوزان، حکم آباد ، قراملک، قره آغاج، آخونی، کوچه باغ، خطیب) و مارالان (واقع در سمت جنوب شرقی) به شهر ملحق شده است و شهر از سمت غرب و جنوب غربی توسعه می یابد.به همین سبب در حال حاضر نیز معمول است که پا به سن گذاشته ها فقط قسمت بازار تبریز و داخل قلعه را شهر یا به اصطلاح ترکی «قالا» یعنی قلعه می خوانند.
همان طور که ذکر شد قراملک به همراه خطیب و شنب غازان تا قبل حکومت ناصرالدین شاه قاجار جزو قصبات حومه غرب تبریز به حساب می آمدند به همین جهت این مناطق نسبت به دیگر محلات مرکزی تبریز تاریخ مستقلی را دارا می باشند.
دربارهٔ قدمت این منطقه اطلاعی بیشتری در دست نیست اما با توجه به داستانهای روایت شده از عاشیقها قدمت این منطقه به دوران حکومت اتابکان آذربایجان مربوط می شود. لازم به ذکر می باشد با توجه به چارداقهای با طرح بخصوص و منحصربه فرد گنبدی شکل بجا مانده در اراضی کشاورزی قراملک که جزو ابتدایی ترین خانه های بشریت می باشد این منطقه حرفهای زیادی دربارهٔ قدمت خود دارد که مجال کارشناسی زیادی را می طلبد.
آشاغی کوچه (میدان قدس)
خلفلر (خیابان صافی)
کند ایچی (میدان حسینیه)
خانه های سازمانی ماشین سازی (کوی شهید بهشتی)
دوققولو باغی (خیابان پیروزی)
خشتان باغی (خیابان تلاش)
دالی خیاوان (از ابتدای جاده کارخانجات مدرسه)
ابوذر
پودوخ آباد (کوی آیدین)
در عهد ناصرالدین شاه باروهای شهر به کلی از بین رفت. بدین جهت قسمتی از شهر که موسوم به قلعه (شامل محلات: چارمنار، سرخاب، شتربان، ویجویه ، مهادمهین ، نوبر، مقصودیه و غیره) بود اکنون از قسمت بیرون حصار (محلات: اهراب، لیل آباد ، چرنداب، خیابان، باغمیشه... الخ) جدا نیست و همچنین قصبات حومهٔ قدیم واقع در سمت مغرب شهر (امیرخیز، چوست دوزان، حکم آباد ، قراملک، قره آغاج، آخونی، کوچه باغ، خطیب) و مارالان (واقع در سمت جنوب شرقی) به شهر ملحق شده است و شهر از سمت غرب و جنوب غربی توسعه می یابد.به همین سبب در حال حاضر نیز معمول است که پا به سن گذاشته ها فقط قسمت بازار تبریز و داخل قلعه را شهر یا به اصطلاح ترکی «قالا» یعنی قلعه می خوانند.
همان طور که ذکر شد قراملک به همراه خطیب و شنب غازان تا قبل حکومت ناصرالدین شاه قاجار جزو قصبات حومه غرب تبریز به حساب می آمدند به همین جهت این مناطق نسبت به دیگر محلات مرکزی تبریز تاریخ مستقلی را دارا می باشند.
دربارهٔ قدمت این منطقه اطلاعی بیشتری در دست نیست اما با توجه به داستانهای روایت شده از عاشیقها قدمت این منطقه به دوران حکومت اتابکان آذربایجان مربوط می شود. لازم به ذکر می باشد با توجه به چارداقهای با طرح بخصوص و منحصربه فرد گنبدی شکل بجا مانده در اراضی کشاورزی قراملک که جزو ابتدایی ترین خانه های بشریت می باشد این منطقه حرفهای زیادی دربارهٔ قدمت خود دارد که مجال کارشناسی زیادی را می طلبد.
wiki: قراملک