راه سپردن . در نوشتن راه . در نوردیدن راه .
ره سپردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ره سپردن. [ رَه ْ س ِ پ َ / پ ُ دَ ] ( مص مرکب ) راه سپردن. درنوشتن راه. درنوردیدن راه. کنایه از رفتن. ( یادداشت مؤلف ) :
فتنه ره تقدیر وقضا هرگز نسپرد
تا فکرت او پایه تقدیر و قضا شد.
فتنه ره تقدیر وقضا هرگز نسپرد
تا فکرت او پایه تقدیر و قضا شد.
مسعودسعد.
رجوع به راه سپردن شود.کلمات دیگر: