شمایان

شمایان. [ ش ُ ] ( ضمیر ) ضمیر منفصل دوم شخص جمع. امروزه از ضمایر شخصی ( ما ) و ( شما ) را در تداول عامه با ( ها ) جمع بندند: ماها، شماها. ولی به حکم شواهد بدست آمده در زبان ادب قدیم ( ما ) و ( شما ) را جمع می بسته اند آن هم با ( ان ) نه با ( ها ) به صورت مایان و شمایان :
قوم را گفتم چونید شمایان به نبید
همه گفتند صواب است صواب است صواب.شمایان را از این اخبار تفصیلی دادم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 57 ). لشکر را گفت فردا شمایان را مثال داده آید که سوی هرات بر چه جمله باید رفت. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 47 ). گفتا بزرگ غلطا که شمایان را افتاده است که اگر قدم شما از خراسان بجنبد هیچ جای بر زمین قرار نباشد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 582 ). شمایان را باید اینجا احتیاط کرد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 552 ). رجوع به شما شود.