رنگ ریختن

زایل شدن رنگ رنگ باختن طرح عمارت افکندن و بنای کار گذاشتن

رنگ ریختن. [ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) زایل شدن رنگ. ( از آنندراج ). رنگ باختن. رنگ رفتن. رنگ جهیدن. رنگ پریدن. رجوع به همین ماده ها شود :
پسر کآنهمه شوکت و پایه دید
پدر را بغایت فرومایه دید
خیالش بگردید و رنگش بریخت
ز هیبت به بیغوله ای در گریخت.چه گلها می توان چید از دل بیطاقت عاشق
در آن محفل که رنگ از چهره تصویر می ریزد.ز یاد آن ستمگر از رخ من رنگ می ریزد
دل این شیشه نازک ز نام سنگ می ریزد.می چنان دشمن شرم است که گر سایه تاک
بر سر حسن فتد رنگ حنا می ریزد. || طرح عمارت افکندن و بنای کار گذاشتن. ( غیاث اللغات ) ( از آنندراج ) :
کی بود در سوختن نسبت به من خاشاک را
رنگ آتشخانه ازخاکستر من ریختند.عشق از خاکستر ما ریخت رنگ آسمان
این شرار شوق اول در دل آدم گرفت.مدار دست ز تعمیر دل دراین موسم
که ریخت لاله و گل رنگ شادمانی را.- رنگ کاری ریختن ؛ شروع به کار کردن. ( از آنندراج ).