زیور بستن

زیور دادن زیور زدن

زیور بستن. [ زی وَ ب َ ت َ] ( مص مرکب ) زیور دادن. زیور زدن. زیور کشیدن. آرایش دادن. ( آنندراج ). تحلیه. ( ترجمان القرآن ). زیور کردن. بزک کردن. آراستن کسی یا چیزی را : چون نقاب خاک از چهره بگشاد [ دانه ] و روی زمین را زیور زمردین بست معلوم گردد که چیست. ( کلیله و دمنه ).
گشاد صورت دولت به شکر شاه دهان
چو بست زیور اقبال بر عروس جهان.در آبگون قفس بین طاوس آتشین پر
کز پر گشادن او آفاق بست زیور.سفله که زیور همه بر خویش بست
شد سرش از سرزنش خویش پست.دل فریبان نباتی همه زیور بستند
دلبر ماست که با حسن خداداد آمد.در میان گریه چون از سیم پای او کمال
از در و یاقوت بر وی زیوری خواهیم بست.رجوع به زیور و ترکیبهای آن شود.