چوگان ساختن ٠ ساختن چوگان
چوگان کردن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چوگان کردن. [ چ َ / چُو ک َ دَ ] ( مص مرکب ) چوگان ساختن. ساختن چوگان. تراشیدن و پرداختن چوگان. ترتیب دادن چوگان :
خمیده بیدش از سودای خورشید
بلی رسم است چوگان کردن از بید.
قدم کرد چوگان و در خم اوی
ز میدان عمرم بسر برد گوی.
ای جوان سروقد گوئی ببر
پیش از آن کز قامتت چوگان کنند.
خمیده بیدش از سودای خورشید
بلی رسم است چوگان کردن از بید.
نظامی.
|| دوتا کردن. کوژ و منحنی کردن. خمیده کردن. چنگ کردن : قدم کرد چوگان و در خم اوی
ز میدان عمرم بسر برد گوی.
اسدی.
- از قامت کسی چوگان کردن ؛ گوژ و منحنی ساختن قامت کسی. دوتا کردن بالای آخته کسی. چنگ کردن قد کسی : ای جوان سروقد گوئی ببر
پیش از آن کز قامتت چوگان کنند.
حافظ.
کلمات دیگر: