سرفرازی کردن

افتخار کردن . یا تکبر کردن . بخود بالیدن .

سرفرازی کردن. [ س َ ف َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) افتخار کردن :
ولیکن چو شه تیغبازی کند
سر تیغ او سرفرازی کند. || تکبر کردن. به خود بالیدن :
همه مردمی سرفرازی کند
سر آن شد که مردم نوازی کند.سرفرازی مکن از کیسه پری
که بود کار فلک کیسه بری.