چوک زدن

زانو زدن ٠ بزانو در آمدن

چوک زدن. [ زَ دَ ] ( مص مرکب ) زانو زدن. ( فرهنگ خطی )( فرهنگ سروری ). بزانو درآمدن : پیش امیری و رئیسی در رکوع میروی و چوک میزنی. ( فیه ما فیه ).
پیش باز آمدند و چوک زدند
چوک چون اشتران لوک زدند.برانم از عقب کوچ کرده خود لوک
زند جمازه سعیم به خیمه گاهش چوک.مردمی کو مرا تموک زند
پیش او دل بلا به چوک زند.و گاهی بحذف واو نیز آمده است. ( فرهنگ سروری ). و چک مخفف آنست. ( فرهنگ نظام ) :
چو آنجا رسی زن در آن آب چک
که گردد نمک از گذارش سبک.
جامی ( از فرهنگ سروری چ دبیرسیاقی ).
فروخفتن شتر و جز آن. استناخه. ( یادداشت مؤلف ).