راه پرستنده
ره پرست
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ره پرست. [ رَه ْ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) راه پرستنده :
آب گل خاک ره پرستانش
گل کمربند زیردستانش.
که مسیر و روش در مستقبل است.
آب گل خاک ره پرستانش
گل کمربند زیردستانش.
نظامی.
پس مسافر آن بود ای ره پرست که مسیر و روش در مستقبل است.
مولوی.
رجوع به راه پرست شود.کلمات دیگر: