رنگ سفید مایل بزردی مثل مهتاب
رنگ مهتابی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
رنگ مهتابی. [ رَ گ ِ م َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رنگ سفیدمایل به زردی مثل مهتاب. ( از آنندراج ) :
خم باده گر می خورد آن نگار
بود رنگ مهتابیش برقرار.
خم باده گر می خورد آن نگار
بود رنگ مهتابیش برقرار.
طغرا ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: