داغ پذیرفتن
داغ گرفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
داغ گرفتن. [ گ ِ رِ ت َ ] ( مص مرکب ) داغ پذیرفتن. اثر داغ برو پیدا آمدن :
جایی که داغ گیرد دردش دوا پذیرد
الا که داغ سعدی کاول نظر نهادی.
چو لاله دامنم از آب داغ می گیرد.
جایی که داغ گیرد دردش دوا پذیرد
الا که داغ سعدی کاول نظر نهادی.
سعدی.
دلم چو غنچه ز گلگشت باغ می گیردچو لاله دامنم از آب داغ می گیرد.
سلیم ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: