خاموش گونه بی سر و صدا
خاموش سار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خاموش سار. ( ص مرکب ) خاموش گونه. بی سر و صدا. بی قال و قیل. || ساکت تر. بی صداتر :
کز همه مرغان تویی خاموش سار
گوی چرا برده ای آخر بیار.
کز همه مرغان تویی خاموش سار
گوی چرا برده ای آخر بیار.
نظامی.
کلمات دیگر: