جان در سر کسی کردن. [ دَ س َ رِ ک َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) یا جان در سرِ چیزی کردن. جان را فدای کسی کردن :
بگفتا نه آخر دهان تر کنم
که تا جان شیرینش در سر کنم.
گفتم ای یار مکن در سر فکرت جان را.
بگفتا نه آخر دهان تر کنم
که تا جان شیرینش در سر کنم.
سعدی.
عاشقی سوخته ای بی سر و سامان دیدم گفتم ای یار مکن در سر فکرت جان را.
سعدی.
رجوع به ماده پیش شود.