کلمه جو
صفحه اصلی

جان ده

فرهنگ فارسی

آفریننده جان دهنده

لغت نامه دهخدا

جان ده. [ دِه ْ ] ( نف مرکب ) آفریننده. جان دهنده. بخشنده روح ( در مورد خدا ) :
ابا رأی او بنده را رای نیست
جزاو جانده و چهره آرای نیست.
فردوسی.
به دادآفرینی که دارنده اوست
همان جان ده و جان برآرنده اوست.
نظامی.
|| تازه کننده جان. مفرح :
اوست در بزم و رزم یافته نام
جان ده و جان ستان بتیغ و بجام.
نظامی.
کلمات دیگر: