داص. ( اِ ) مهره کبود باشد که در گردن استر و بر پالان نهند. ( فرهنگ اسدی چ اقبال ص 227 ).
دأص.[ دَ ءَ ] ( ع مص ) فیریدن و سخت شادان شدن. || آکنده گوشت شدن شتران از فربهی. ( منتهی الارب ).
دأص.[ دَ ءَ ] ( ع مص ) فیریدن و سخت شادان شدن. || آکنده گوشت شدن شتران از فربهی. ( منتهی الارب ).