جان از دست داده
جان ربوده
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جان ربوده. [ رُ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ) جان بدر رفته. جان از دست داده. ناتوان. ضعیف :
بیمار جان ربوده برون آمدم ز ری
شاخ حیات سوخته و برگ راه نه.
بیمار جان ربوده برون آمدم ز ری
شاخ حیات سوخته و برگ راه نه.
خاقانی.
کلمات دیگر: