مردن
جان رفتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
جان رفتن. [ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) هلاک شدن. مردن :
باللّه که دل از تو بازنستانم
ور در سر کار خود رود جانم.
سودای کسی نماند ما را.
باللّه که دل از تو بازنستانم
ور در سر کار خود رود جانم.
سعدی.
جان رفت و بسی نماند ما راسودای کسی نماند ما را.
شاپور طهرانی ( از ارمغان آصفی ).
کلمات دیگر: