موضعی از نواحی مدینه
حبج
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
حبج. [ ح َ ب َ ] ( ع ص ) نعت است از حِبِج و نعت است از حَبَج. ج ، حَبجی ̍ و حباجی.
حبج. [ ح َ ] ( ع مص ) تیز دادن. || با چوب زدن. چوب زدن. || نمودار گردیدن و ناگهان پیدا شدن. || نزدیک گردیدن. || گوشه گرفتن. || احاطه کردن. || سخت رفتن. || تیز دادن به دهان یا به بغل. شیشکی بستن. رجوع به حباج شود.
حبج. [ ح َ ب َ ] ( ع مص ) درد شکم گرفتن شتر را از خوردن عرفج. غرف. || ( اِ ) داغی بر تهیگاه شتر. || سده پشکل در شکم. ( منتهی الارب ).
حبج. [ ح َ / ح ِ ] ( ع اِ ) گروه مردم. || فرودآمدنگاه قبیله. || فراهم آمدنگاه قبیله. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ). ج ، حُبُج. ( معجم البلدان ). || ( مص ) زدن کسی را به چوب دستی.
حبج. [ ح ُ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ حِبج. ( معجم البلدان ).
حبج. [ ح َ ب َ ] ( ع اِ ) شجرة سحماء حجازیة تعمل منها القداح و هی عتیقة العود لها وریقة تعلوها صفرة و تعلو صفرتها غبرة دون ورق الخبازی. ( تاج العروس ) ( ذیل اقرب الموارد از لسان ).
حبج. [ ح ُ ب ُ ] ( اِخ ) موضعی از نواحی مدینه. نصیب گوید :
عفاالحبج الأعلی فروض الاجاول
فمیث الربا من بیض ذات الخمائل.
حبج. [ ح َ ] ( ع مص ) تیز دادن. || با چوب زدن. چوب زدن. || نمودار گردیدن و ناگهان پیدا شدن. || نزدیک گردیدن. || گوشه گرفتن. || احاطه کردن. || سخت رفتن. || تیز دادن به دهان یا به بغل. شیشکی بستن. رجوع به حباج شود.
حبج. [ ح َ ب َ ] ( ع مص ) درد شکم گرفتن شتر را از خوردن عرفج. غرف. || ( اِ ) داغی بر تهیگاه شتر. || سده پشکل در شکم. ( منتهی الارب ).
حبج. [ ح َ / ح ِ ] ( ع اِ ) گروه مردم. || فرودآمدنگاه قبیله. || فراهم آمدنگاه قبیله. ( منتهی الارب ) ( معجم البلدان ). ج ، حُبُج. ( معجم البلدان ). || ( مص ) زدن کسی را به چوب دستی.
حبج. [ ح ُ ب ُ ] ( ع اِ ) ج ِ حِبج. ( معجم البلدان ).
حبج. [ ح َ ب َ ] ( ع اِ ) شجرة سحماء حجازیة تعمل منها القداح و هی عتیقة العود لها وریقة تعلوها صفرة و تعلو صفرتها غبرة دون ورق الخبازی. ( تاج العروس ) ( ذیل اقرب الموارد از لسان ).
حبج. [ ح ُ ب ُ ] ( اِخ ) موضعی از نواحی مدینه. نصیب گوید :
عفاالحبج الأعلی فروض الاجاول
فمیث الربا من بیض ذات الخمائل.
( معجم البلدان ).
حبج . [ ح َ ] (ع مص ) تیز دادن . || با چوب زدن . چوب زدن . || نمودار گردیدن و ناگهان پیدا شدن . || نزدیک گردیدن . || گوشه گرفتن . || احاطه کردن . || سخت رفتن . || تیز دادن به دهان یا به بغل . شیشکی بستن . رجوع به حباج شود.
حبج . [ ح َ / ح ِ ] (ع اِ) گروه مردم . || فرودآمدنگاه قبیله . || فراهم آمدنگاه قبیله . (منتهی الارب ) (معجم البلدان ). ج ، حُبُج . (معجم البلدان ). || (مص ) زدن کسی را به چوب دستی .
حبج . [ ح َ ب َ ] (ع اِ) شجرة سحماء حجازیة تعمل منها القداح و هی عتیقة العود لها وریقة تعلوها صفرة و تعلو صفرتها غبرة دون ورق الخبازی . (تاج العروس ) (ذیل اقرب الموارد از لسان ).
حبج . [ ح َ ب َ ] (ع ص ) نعت است از حِبِج و نعت است از حَبَج . ج ، حَبجی ̍ و حباجی .
حبج . [ ح َ ب َ ] (ع مص ) درد شکم گرفتن شتر را از خوردن عرفج . غرف . || (اِ) داغی بر تهیگاه شتر. || سده ٔ پشکل در شکم . (منتهی الارب ).
حبج . [ ح ُ ب ُ ] (اِخ ) موضعی از نواحی مدینه . نصیب گوید :
عفاالحبج الأعلی فروض الاجاول
فمیث الربا من بیض ذات الخمائل .
عفاالحبج الأعلی فروض الاجاول
فمیث الربا من بیض ذات الخمائل .
(معجم البلدان ).
حبج . [ ح ُ ب ُ ] (ع اِ) ج ِ حِبج . (معجم البلدان ).
کلمات دیگر: